Бидон ки зоҳир кардан ибодат бошад ки риё буд , аммо маъсияти пинҳони доштан ба ҳама вақте раво буд ба сабаби ҳафт узр :
Узри аввали он ки худои таъолӣ фармӯдааст ки фисқу маъсият пинҳон дореду расӯл ( с ) гуфт , « ҳаркии чизе аз фавоҳиш бар вай баравад бояд ки пардаи ҳақи таъолӣ бар он нигоҳ дорад » .
Узри дувуми он ки чун дар ин ҷаҳон пӯшида бимонад бишоратӣ буд ки умед он бошад ки андари он ҷаҳон низ пӯшида бимонад .
Узри сими он ки тарсад аз маломати мардумони дили вай машғӯл шавад ва бар ваии ибодат бшўлидаҳ гардаду дили вай пароканда гардад .
Узри чаҳоруми он ки дил аз маломату мазаммат ранҷур шавад ва ин табъ одамӣасту ранҷур бӯдан аз маломату ҳазар кардан аз вай ҳаром несту баробари душмани мазаммату Муҳамадат аз ниҳоят тавҳидаст ва ҳаркас бидон нарасад , аммо тоъат кардан аз бими мазаммат раво набӯд ки тоъат бояд ки ба ихлос бошад ,у сабр кардан бар он ки ҳамд ва сано набошад осон буд , аммо сабр кардан бар мазаммати душвор буд .
Узри панҷуми он ки тарсад ки ба вай қасд кунанду вайро брнҷоннду шаръи бад-ӣн рухсат додааст ки агар ҳад низ бар ваии воҷиб буд пинҳон дорад ва тавба кунад , пас аз шарии дигари ҳазар кардан раво бошад .
Узри шашуми он ки шарм дорад аз мардумон . Ва шарм Маҳмӯдаст ва аз имонасту шарм дигарасту риёи дигар .
Узри ҳафтуми он ки тарсад ки чун изҳор кунад фосиқон ба вай иқтидо кунанд ва дар маъсият кардан далер шаванд . Чун бад-ӣни ниятҳо пӯшида дорад маъзӯр бошад ва агар нияташи он буд то халқ пиндоранд ки ваии мардӣ бовараъаст ин риё бошаду ҳаром буд , аммо агар касе чунон буд ки зоҳиру ботини ваии баробар буд ин дараҷа садиқонаст ва ин бидон бошад ки андари ботини ҳеҷ маъсият накунад , аммо чун карда бошад агар гуяд ки ҳарчӣ ҳақ ъзўҷл медонад гӯи халқ низ май дон ва ин аз ҷаҳл буд ва нишоед , балки сари ҳақи таъолии нигоҳи доштани воҷиб буд .