Бидон ки риёзати корӣ душвораст ва ҷон канданаст , валикин агар табиби устод буд ,у роҳи фарои доварӣ латиф донад , душвор осонтар гардад . Ва латифи табиб онаст ки мурӣдро ба аввали дараҷа ба ҳақиқат ҳақ нахонд ки тоқат он надорад ки агар кӯдакро гӯйанд ба дабиристони шӯ то ба дараҷаи раёсати рисӣ , ӯ худ раёсат надонад ки чаҳ бошад , бидон кор чун рағбат кунад ? валикин бояд гуфт бирав то шабонгоҳи чавгону гӯй ба ту даҳум то бозӣ кунӣ , бидон то кӯдак ба ҳирси ин бишавад ва чун бузургтар шавад вайро тарғиб кунӣ ба ҷомаи некӯи зинат то даст аз бозӣ надорад . Ва чун бузургтар шавад вайро ба раёсату хоҷагӣ ваъда диҳанд ва гӯйанд ҷомаи дебои кор занон бошад . Ва чун бузургтар шавад гӯйанд хоҷагӣу раёсат аслӣ надорад ки ҳама ба марг табоҳ шавад , онгоҳи вайро ба подшоҳии ҷовид даъват кунанд .

Пас бошад ки мурӣди андари ибтидои кор бар ихлоси тамом қодир набӯд . Вайро рухсат диҳанд ки муҷоҳидат ҳаме кунад бар шара . Он ки мардумони вайро ба чашм некӯ нигаранд то орзӯии риёу шараи моли андари ваии бишиканад чун фориғ шавад . Ръўнтии андари вай падедор ояд , онгоҳи шараи ръўнти андари ваии бишиканад , бидон ки фармоед ки гадоӣ кунад . Ва чун ваии андари он қабӯлӣ падедор ояд , аз он манъ кунад вабаи хизматҳои хасис машғӯл гирданд , чун хизмати таҳорати ҷойу ғайри он . Ва ҳамчунин ҳар сифатӣ ки андари вай падед ояд , алоҷи андак ҳаме фармоед батадрӣҷ , бикбор ҳама нафармоед , ки тоқат он надорад . Ва бар орзӯии риёу номи некӯи ҳама ранҷҳо битавонад кашӣдан ки мисоли он ҳама чун мор ва каждумаст ,у мисоли риё чун аждаҳост , ки ҳамаро фурӯи барад ва бозпасин сифатӣ ки аз садиқони бишавад инаст .