Бидон ки ҳарчӣ тоъатаст чун намозу рӯза , ихлоси андари вай воҷибасту риёи ҳаром , аммо ончӣ мубоҳаст агар хоҳад ки аз он савоб ёбад , ҳам ихлос воҷибаст . Маслан чун андари ҳоҷати мусулмонӣ саъй кунад барои савоб бояд ки ғарази хеш дурустаст ва аз ваии шукру мукофот ва ҳеҷ чиз чашм надорад . Ва ҳамчунин ҳарки таълим кунад , агар ба мисли таваққуъ аз шогирд ки аз паии Фрошўд ва хизмат кунад , иваз талаб карду савоби наёбад , аммо агар ҳеҷ хизмат таваққуъ накунад валикини вай хидматӣ кунад аўлитри он буд ки қабул накунад . Агар кунад чун мақсӯд набӯдааст зоҳири он буд ки он савоб ҳбтаҳ нашавад , чун мутаъаҷҷиб набошад бар он эъроз ӯ аз хизмат агар эъроз кунад , аммо аҳли ҳзм аз ин ҳазар кардаанд .

То яке аз бузургони андар чоҳ афтод . Расан овараданд . Савганди брдод ки ҳеҷ кас ки аз вай ҳадис шунидааст ё қуръон бар ӯ хондааст даст Фросн накунад ки тарсад ки он ивази савобро ботил кунад . Яке ба наздики сФини саврии чизе ҳадя фиристод . Фронстд . Гуфт , « ман аз ту ҳаргиз ҳадис нашунидаам » . Гуфт , « бародар ту шунидааст . Тарсам ки дили ман бар вай мушфиқтар гардад аз он ки бар дигарон » . Ва яке ду бадараи зар ба наздикии сФини барад . Гуфт , « доне ки падарами дӯсти ту буду ҳалоли хор буд ? акнӯн ин мирос ҳалоласт . Аз ман қабул кун » . Чун қабул кард он кас бирафт . Писари хешро аз пай фиристоду бадараи зар боз фиристод , магар бо ёдаш омад ки дӯстӣ бо падараш барои худоӣ бӯдааст . Писар сФин гуфт , « чун бозомадам сабрам набӯд . Гуфтам : ин дили ту магар аз сангаст ? ҳамеи бинӣ ки аёл дорам ва ҳеҷ чиз надорам ва бар мо раҳмат намекунӣ ? » гуфт , « эй писари ту ҳамеи хоҳӣ ки хуш бихӯрӣу маро дар қиёмат аз он бипурсанд ? марои барг ин нест » .

Ва ҳамчунин мутааллим бояд низ ки ҷузи ризои ҳақи таъолӣ талаб накунад андари тааллум ва аз муаллими ҳеҷ чиз умед надорад ва бошад ки пиндорад ки тоъати хеши Фромълми намояди раво буд то андари таълими вай маҷд бошад ин хатосту айни риё буд , балки бояд ки манзалат ба наздики ҳақи таъолӣ талаб кунад ба хизмати муаллим на назд муаллим . Ва ҳамчунин ризои модару падар бояд ки ба ризои ҳақи таъолӣ буд ва худро бар эшон ҷилва накунад ба порсое ки аз вай хушнӯд шаванд ки ин маъсиятӣ бошад ба нақадар ва бар ҷумла аз ҳар корӣ ки талаб савоб хоҳад кард бояд ки холиси худоиро буд ъзўҷл .