Бидон ки аҷаб аз корҳои мазмумасту расӯл ( с ) гуфт , « се чиз мӯҳликаст : бухлу ҳавоу аҷаб » ва гуфт , « агар маъсият накунед тарсам бар шумо аз чизе ки бтараст аз гуноҳу маъсият ва он аҷабаст » . Ва Оишаи разии аллоҳи анҳуро гуфтанд , « мард кӣ бдкрдор бошад ? » гуфт , « чун пиндорад ки некӯ кирдораст ва он пиндори аҷаб буд » . Ибни масъӯд ҳаме гуяд рҳмҳми аллоҳ , « ҳалоки марди андари ду чизеаст : аҷабу навмидӣ » . Ва аз ин сабаб гуфтаанд ки навмеди андари талаби суст буд . Ва мъҷб ҳамчунин ки пиндорад ки худ бениёзаст аз талаб .

Ва мтрФ гуяд , « ҳамаи шаби бхсбму бомдоди шикаста ва тарсон бархезаму дӯст тар дорам аз он ки ҳамаи шаб намоз кунаму бомдоди такаббур ва аҷаб кунам » . Ва башари бен Мансури икрўзи намози бомдоди дароз ҳаме кард . Яке ба таъаҷҷуби андари ибодат вай нагирист . Чун салом боз дод гуфт , « ё ҷавонмард ! таъаҷҷуб макун ки Иблиси муддатҳои дарози ибодат ҳаме карду хотамати ваии доне ки чаҳ буд » .

Ва бидон ки аз аҷаби офатҳо таваллуд кунад . Яке кибр буд ки худро аз дигарон беҳтар донаду дигари он ки гуноҳони худро бо ёд наёварду ончӣ бо ёд оварад ба тадоруки он машғӯл нашаваду пиндорад ки худ омирзидаасту андари ибодат шкргўӣ набошаду пиндорад ки худ аз он бениёзаст . Ва офати ибодат худ банданд ва талаб накунаду пиндорад ки худ беофатасту ҳарос аз дили ваии бишавад ва аз макри ҳақи таъолии эмин буду хештанро ба назд ҳақи таъолии маҳаллии шиносад ба ибодатӣ ки он худ неъмати ҳақ таъолӣаст бар вай ва бар хештан сано гуяд ва тзкит кунад . Чун ба илми хеши мъҷб буд аз касе суол накунад ва агар бо вай ба хилофи рои вай чизе гӯйанд нашунӯд ва ноқис монаду насиҳат кас нашунӯд .