Ҳамоно гӯйӣ ки лиззатӣ ки лиззати биҳишт дар он фаромӯш шавад ҳеҷ гӯнаи наздики ман сӯрат наме бандад , ҳарчанд ки сухан бисёр дар ин бигуфтаанд тадбир ман чист то агар он лиззат набӯд борӣ имон бидон ҳосил ояд ? бидон ки алоҷи ин чаҳор чиз :

Яке он ки ин суханҳо ки гуфта омад тааммул кунӣ ва дар вай бисёр андеша кунӣ то магар маълум шавад ки ба як роҳ ки суханӣ дар гӯш бугзарад дар дил фурӯ наёяд .

Дувуми он ки бадоне ки сифоти одамӣ дар шаҳвату лиззат ба як роҳ наёфаридаанд : аввали шаҳвати кӯдак дар хӯрдан буду ҷуз он надонад . Чун понздаҳ сола шуд лиззату шаҳвати занон дар вай падедор ояд то ҳамаро дар талаби он фурӯ гузорад . Чун наздики бист сола шуд лиззати раёсату тафохуру ткосру талаби ҷоҳ дар вай падед ояд ва ин охири дараҷоти лаззоти дунёст , чунон ки дар қуръон гуфт , « анмои алҳиўаҳи алднёи лаъибу лаҳву зинау тафохури бинкму ткосри фии аломўоли волоўлод .

Пас чун аз ин бргзрд агар дунё ба ҷумлагии ботини вайро табоҳ накунаду дили вай бемор нигараданд лиззати маърифати илму офаридагори оламу асрори малику малакӯт дар вай падед ояд , ва чунон ки ҳарчӣ бозпас буд гузашта дар он мухтасар буд , ин низ ҳама дар он мухтасар шаваду лиззати биҳишти лиззати шикаму фараҷу чашм беш нест . Ки дар бастоне тамошо мекунад ва таом мехӯрд ва дар сабзау оби равон ва кӯшкҳои нигорин менигарад ва ин шаҳвати худ дар ин ҷаҳон дар ҷанби шаҳвати раёсату истилоу фармон додани ҳақир ва мухтасар шавад то ба маърифат чаҳ расад ки рҳбон бошад ки савмиъа бар хештан зиндон кунаду қӯти хеш бо қадар нахудӣ оварад дар шараи ҷоҳу қабулу лиззати он , пас ваии лиззати ҷоҳ аз биҳишти дӯст тар медорад . Ки биҳишт беш аз лиззати фараҷу шикам ва чашм нест . Пас лиззати ҷоҳ ки ҳамаи шаҳавотро мухтасари бикрад дар лиззати маърифат фурӯ шаваду бад-ӣни ҳамаи имони дорӣ ки бад-ӣни ҳамаи расидае .

Ва кӯдак ки ба шаҳват ҷоҳ нарасида бошад бад-ӣн имон надорад ва агар хоҳӣ ки вайро лиззати раёсат маълум кунӣ натавонӣ кард . Ориф дар дасти туу нобенаии ту ҳам чунонаст ки ту дар дасти кӯдак , влкн агар андаки мояи ақли дорӣ ва тааммул кунӣ ин пӯшида намонад .

Алоҷи сими он ки дар аҳволи орифон назора кунӣу сухан эшон бишинавӣ ки мхнс ва анин агарчӣ аз шаҳвати мубоширату лиззати он хабар надорад локин чун мардон мебинад ки ҳарчӣ доранд дар талаби он харҷ ҳаме кунанд , вайро илмии зарурӣ ҳосил ояд ки эшонро лиззатӣ ва шаҳватӣаст беруни ин ки ваии рост .

Робиъаи занӣ буд . Бо ваии ҳадис биҳишт карданд . Гуфт , « алҷори сами ?илдор , аввали худованди сарои онгоҳи сарой » . Ва Абусулаймон дороне мегуяд ки худои таъолиро бандагонанд ки бими дӯзаху умеди биҳишти эшонро аз худоӣ машғӯл накунад . Ва яке аз дӯстони маърӯфи крхӣ бо вай гуфт ки бигӯӣ он чист ки туро аз дунё ва аз халқи чунин нФўр кардааст ва ба ибодат машғӯл гаштае ? бим маргаст ё бими дӯзаху умеди биҳишт ? гуфт , « ин чист ? подшоҳӣ ки ҳама ба даст вайаст агар дӯстӣ вай бичишӣ ин ҳама фаромӯш кунӣ . Ва агар туро бо ваии маърифати ошноӣ падед ояд аз ин ҳамаи нанги дорӣ » .

Башари ҳоФиро бъаҳи хоби диданд . Вайро гуфтанд ки Абунасри тмору абдулваҳҳоби вроқро кор чигунааст ? гуфт , « ин соъати эшонро дар биҳишти бгзоштм . Таоми биҳишт ҳаме хӯрданд » . Гуфтанд , « ва ту чаҳ ? » гуфт , « худоӣ таъолӣ донист ки маро ба таому шоби биҳишт рағбатӣ нест . Марои дидор хеш бидод » . Ва алии бен алмўФқ мегуяд ки биҳиштро ба хоб дидаму халқи таом бисёр ҳаме хӯрданду Фриштгон аз ҳамаи таййиботи таом дар даҳон эшон мениҳоданд . Ва якеро дидам дар пеши ҳзираҳи алқудси чашм аз сари биФтодаҳ ва мабҳут менигаред . Ризвонро гуфтам ки ин чист ? гуфт , « маърӯф крхӣаст ки ибодати вай на аз бим дӯзах кард ва на ба умед биҳишт кард . Вайро назар мубоҳ кардааст » .

Ва Абусулаймон дороне мегуяд , « ҳаркии имрӯз ба хештан машғӯласт , фардои ҳам чунин буд » . Ва яҳёи бен маоз мегуяд як шаби боязидро дидам аз намози шому намоз хуфтан фориғ шуд то бомдод бар сари ду пой нишаста , пошна аз ҷои баргирифтау чашм аз сари мабҳути вор хира бимонада . Ба охири саҷдае дарози бикрад ва сар баровард ва гуфт , « борхдоё ! гуруҳеи туро талаб карданд . Эшонро каромот додӣ то бар оби рафтанд ва дар ҳаво париданд . Ва ман ба ту паноҳам аз он . Ва гуруҳеро ганҷҳои замин додӣу гуруҳеро он бидодӣ ки ба як шаби масофат бисёр бирафтанд ва хушнӯд шуданд ва ман ба ту паноҳам аз ин » . Пас бознигарӣад маро дид . Гуфт , « ё яҳёи ӣнҷое ? » гуфтам , « оре » , гуфт , « аз кӣ ? » гуфтам , « аз дерӣ » , ва гуфтам , « пас чизе аз ин аҳвол бо ман бигӯӣ . » гуфт , « он ки туро шояд бигӯям » . Ва гуфт , « маро дар малакӯти аълоу малакӯти асфали бгрдониднду арши курсӣ ва осмонҳо ва биҳиштҳо ҳамаи бгрдониднд ва гуфтанд бихоҳ аз ин ҳама ҳарчӣ хоҳии туро диҳем . Гуфтам аз ин ҳама ҳеҷ нахоҳам . Гуфт : ту бандаи манӣ ҳқо » .

Ва Абӯтуроби Нахшабиро мурӣдӣ буд азими мустағриқ дар кори хеш . Як бори Абӯтуроби вайро гуфт агар боязидро бинии раво буд . Гуфт , « ман машғӯлам аз боязид » . Пас чанд бор дигар бигуфт . Мурӣд гуфт , « ман худои боязидро май байнам . Боязидро чаҳ кунам ? » Абӯтуроб гуфт , « як бори боязидро бинии туро беҳтар аз он ки ҳафтод бори худоиро бинӣ » . Мурӣд мутаҳайир бимонад гуфт , « чигуна ? » , гуфт , « эй бечора ! ту худоиро бинӣ бар миқдори ту , туро зоҳир шаваду боязидро назд худои таъолии бинӣ бар қадари ваии бинӣ » . Мурӣд фаҳм кард ва гуфт , « то биравем » . Бирафтанд . Боязид дар бешае буд . Чун берун омад пўстинии бошгўнаҳи дрпўшидаҳ буд . Мурӣд дар вай нигаред ва як наъраи бузад ва ҷон бидод . Гуфтам , « ё боязид ! ба як ?назарети киштӣ ? » гуфт , « на , ки мурӣди содиқ буд ва дар ваии сиррӣ буд ки ошкоро намешуд ба қӯти вай . Моро бидид ба як роҳ ошкоро шуд ва заъиф набӯд , тоқат надошт , ҳалок шуд » .

Ва боязид гуфт , « агар хулати иброҳӣму муноҷоти Мӯсоу рӯҳонияти исо ба ту диҳанд бозмгрд ки варои он корҳо дорад » . Боязидро дӯстӣ буд мзкӣ . Вайро гуфт , « сӣ соласт то шаби намоз ҳаме кунаму рӯз рӯза медорам ва аз ин ҳарчӣ ту май гӯйии марои ҳеҷ падед намеояд » . Гуфт , « агар сесад сол бикунӣ ҳам падед наёяд » , гуфт , « чаро ? » гуфт , « зеро ки ба худ маҳҷӯбӣ » . Гуфт , « алоҷ он чист ? » гуфт , « натавонӣ кард » . Гуфт , « бигӯ то бикунам » , гуфт , « накунӣ » , гуфт , « охир бигӯӣ » , гуфт , « ин соъат бирав наздики ҳҷоми шӯ то маҳосини ту ҷумлаи фурӯи стрду бараҳнаи ббошу азорӣ бар миёни банду тубрае прҷўз дар гардани овез ва дар бозор мунодӣ кун ки ҳар кӯдак ки силӣ дар гардан ба ман занад чандини ҷўзи вайро даҳум . Ва ҳамчунин наздики қозӣу удӯли шӯ » . Ин мард гуфт , « субҳони аллоҳ ки ин чист ки май гӯйӣ ? » боязид гуфт , « ширк оварадӣ бад-ӣни сухан ки гуфтӣ субҳони аллоҳ ки ин аз таъзим хеш гуфтӣ » , гуфт , « чизе дигар бигӯӣ ки ин натавонам » , гуфт , « алоҷи аввал инаст » , гуфт , « ин натавонам » , гуфт , « ман худ гуфтам ки ин натавонӣ » ва ин аз он гуфт ки он мард ба кибру талаби ҷоҳи машғӯл ва мағлуб бӯдааст ва ин алоҷ вай бошад .

Ва дар хабараст ки ваҳй омад ба исо ( ъ ) ки чун дар дил банда нагарм на дунёи байнам на охират , дӯстии хеши онҷои бунааму мутаваллии ҳифз вай бошам . Ва иброҳӣм адҳам гуфт , « борхдоё ! доне ки биҳишти наздики ман бар пашша Эй наярзад дар ҷанби муҳаббати ту ки маро арзонӣ доштӣ донистӣ ки маро ба зикр хеш додӣ » . Ва робиъаро гуфтанд , « расӯлро чигуна дӯсти дорӣ ? » гуфт , « саъб , влкни дӯстии холиқи маро аз дӯстии махлуқон машғӯл кардааст » . Ва исо ( ъ )ро пурседанд ки аз аъмоли кадоми фозилтар ? гуфт , « дӯстии худоӣу ризо бидонча вай мекунад » . Ва дар ҷумлаи чунин ахбору ҳикоёт бисёраст ва ба қаринаи аҳволи ин қавм ба зарурат маълум шуд ки лиззати маърифату дӯстии вай аз биҳишт бештараст , бояд ки андари ин тааммул кунӣ .