Гуруҳе гуфтаанд ки шарти ризо онаст ки дуо накунӣ ва ҳар чаҳ нест аз худоӣ нахоҳед ва бидонча ҳаст розӣ бошед ва бар маъсияту фисқ инкор накунед ки он низ қазои худоӣ таъолӣаст . Ва дар шаҳрӣ ки маъсият ғолиб бошад ё вабоу балои нгризид ки ин гурехтан буд аз қазо ва ин ҳама хатост . Аммо дуои расӯл ( с ) кардааст ва гуфта ки дуои мх ибодатаст . Ва ба ҳақиқати он сабабаст ки дар дили риққату шикастагӣу тазаррӯъу аҷзу тавозуъу алтҷоء ба ҳақи таъолӣ падед ояд . Ва ин ҳамаи сифот Маҳмӯдаст . Ва чунон ки хӯрдани об то ташна нашавад ва хӯрдани нон то гурусна нашаваду пӯшидани ҷома то сармо дафъ кунад хилоф ризо набӯд , пас дуо кардан то бало баравад ҳамин бошад , балки ҳарчӣ онро сабабӣ сохтанд ва бидон фармӯдаи мухолифи он фармон бар хилофи ризо буд ба ҳукми вай . Аммо ризо додан ба маъсият чигуна раво буд ва аз он наҳй омадааст ва гуфта ки ҳарки бидон ризо диҳад андари он шарик буд . Ва гуфтааст агар бандаеро ба машриқ бикашанд касе ба мағриб ризо диҳад андари он шарикаст , пас ҳарчанд ки маъсияти қазои худоӣ таъолӣаст влкни вайро ду рӯйаст : яке то банда донад ки ин ба ихтиёр вайасту нишон онаст ки ваии ммқўт ҳақаст ва яке то бидонад ки ба қазоу тақдири ҳақ таъолӣаст , пас бидон ваҷҳ ки қазо кардааст ки олам аз маъсияту куфр холӣ набошад бад-ӣни ризо бояд дод , аммо бидон ваҷҳ ки ихтиёр бандаасту сифат вайасту нишон онаст ки худои таъолии вайро душман дорад бад-ӣн ризо набояд дод ва ин мутаноқиз набӯд ки агар касеро душмании бимирад ки низ душман ӯ буд ҳам андӯҳгин шавад ва ҳам шод , влкн ба ваҷҳе андӯҳгин шавад ва ба ваҷҳеи дигар андӯҳгин нашаваду мутаноқизи он вақт буд ки ҳар ду аз як ваҷҳ буд . Ва ҳам чунин аз ҷое ки маъсияти ғолиб буд муҳимаст гурехтан , чунон ки гуфт , « ахрҷнои ман ҳзаҳи алқриаҳи алзолми аҳлҳо » .

Ва ҳамеша салаф аз чунин шаҳр ки маъсият сироят кунад ва агар накунад уқубати он сироят кунад , чунон ки гуфт , « вотқўои фитнаи лои тсибини аллазӣнаи злмўои мнкми хосса » гурехтаанд , ва агар касе ҷое буд ки чашми вай то ба номаҳрамӣ уфтад , аз онҷо бигурезад ин мухолиф ризо набӯд ва агар дар шаҳри қаҳт буду танагии раво буд ки бишавад , магар ки тоъӯн буд ки аз он наҳйаст , ки агар тндрстон бишинаванд , беморони зойеъ монанди . Аммо дигари балоҳо чунон нест , балки асбоби чунон ки ниҳодааст ба ҷой мебояд оварад , бар вифқи фармон ва бидон чаҳ ҳукми вай буд , пас аз он ки фармон ба ҷой оварадӣ розӣ май бояд буд ва мебояд донист ки хайрат дар онаст .