Бидон ки ҳарки бишнохт ки охири кори вай ба ҳамаи ҳол маргасту қароргоҳи вай гӯрасту муваккили ваии мункиру накиру мавъиди ваии қиёмату мавриди вай биҳиштаст ё дӯзах , ҳеҷ андешаи вайро муҳимтар аз андеша марг набӯд ва ҳеҷ тадбирии олӣтар аз тадбири зод марг набӯд , агар оқил буд чунон ки расӯл ( с ) гуфт , « алкиси ман дон нафсау амали лмои баъди аламут » ҳаркии ёд марг кунад ночор ба сохтани зоди он машғӯл бошаду гӯри равза Эй ёбад аз равзаҳои биҳишт . Ва ҳаркии маргро фаромӯш кунаду ҳиммати ваии ҳама дунё бошад ва аз зоди охират ғофил монад , гӯр ғорӣ ёбад аз ғорҳои дӯзах .

Ва бад-ӣни сабаб ки ёд кард марги фазлӣ бузургаст , ки расӯл ( с ) гуфт , « аксрўои ман зикри ҳодми аллзот , эй касоне ки ба лиззат дунё машғӯлед ёд кунед аз он ки ҳамаи лиззатҳоро ғорат кунад » ва гуфт , « агар астўрон аз ҳдиқи марги он бдонндӣ ки шумо донед ҳаргизи гӯшт фарбеҳ нахурдятон » ва Оиша гуфт , « ё расӯли аллоҳ ! ҳеҷ кас дар дараҷа шаҳидон бошад ? » гуфт , « бошад . Касе ки дар рӯзии бист бор аз марг ёд кунад » .

Ва расӯл ( с ) қавмиро дид ки овозаи хандаи эшон баланд шуда буд . Гуфт ин инси хуши омехтаи бикунед ба ёд кардани тиракунанда ҳамаи лиззатҳо . Гуфтанд , « он чист ? » гуфт , « марг » . Инс мегуяд ки расӯл ( с ) гуфт , « ёди марг бисёр кун ки он туро дар дунё зоҳид гирданду гуноҳони туро куффорат буд » . Ва гуфт , « кафии болмўти воъзо , марг басандааст ки халқро панд диҳад » .

Ва саҳоба бар яке саноӣ бисёр гуфтанд . Гуфт , « ҳадиси марг бар дили вай чун буд ? » гуфтанд , « нашунидаем сухани марг аз вай » . Гуфт , « пас на чунонаст ки шумо мепиндоред » . Ва ибн умр гуяд , « ман бо даҳ каси наздики расӯл ( с ) будем . Яке аз ансор гуфт зирактарину Каримтарин мардумон кист ? гуфт : он ки аз марги бештар ёд кунад ва дар сохтани зоди он ҷаҳон ба шкўл бошад . Эшонанд зиракон ки шарафи дунёу каромати охирати ббрднд » .

Иброҳӣм тимӣ гуяд ки ду чизаст ки роҳати дунё аз дили ман бабрад : яке зикри марг ва яке хавфи истодани пеши ҳақи таъолӣ . Въмри бен алъзиз ҳар шаби фуқаҳоро гирд кардӣу ҳадиси маргу қиёматро музокира мекардӣ . То чандон бгристндӣ ки касоне ки ҷиноза дар пеш эшон бошад . Ва сухани ҳасани басарӣ ки нишастӣ ҳама аз марг будӣ ва аз охират ва аз дӯзах . Ва зании пеши Оиша гила кард аз сахти дилии хеш . Гуфт , « маргро бисёр ёд кун то танги дили шӯй » . Ҳамчунон кард он қасоват аз вай бишуд . Боз омад ва шукр кард . Ва рабиъи бен хисм дар сарои хеши гӯрии канда буд . Ҳар рӯз чанд бор дар онҷо хуфтӣ то марг бар дил тоза кунад . Ва гуфтӣ агар як соъати марг бар дил фаромӯш кунам дилам сиёҳ шавад . Ва умри бен абдулазизи якеро гуфт , « ёди марг бисёр кун . Агар дар меҳнат бошӣ он сулӯк буд , агар дар неъмат бошӣ он бар ту мнғс кунад » . Ва абӯи сулаймон дороне гуфт киам ҳорӯнро гуфтам , « маргро дӯсти дорӣ ? » гуфт , « на » , гуфтам , « чаро ? » , гуфт , « агар дар одаме осӣ шавам дидор вай нахоҳам ки байнам . Пас дидори ҳақ чун хоҳам бо ин маъсият бисёр ? »