Бидон ки тавба бесабр рост наёяд , балки гузордан ҳеҷ фарзияу бгзоштни ҳеҷ маъсият бесабр рост наёяд ва барои ин буд ки аз расӯл ( с ) пурседанд ки имон чист ? гуфт , « сабр » . Ва гуфт андари хабарии дигар ки сабри нима имонаст ва ба сабаби бузургӣу фазл сабраст ки ҳақи таъолии қуръони зиёрат аз ҳафтод ҷои сабрро ёд кардааст ва ҳар дараҷае ки некӯтараст ҳавола бо сабр кардааст то имомати андари роҳи дайни ҳавола бо сабр кард ва гуфт , «у ҷълноҳми аъиммаи иҳдўни бомрнои лмои сбрўо »у музд бениҳоят ва бе ҳисоби ҳавола бо сабр кардааст ва гуфт , « анмои иўФии алсобрўни аҷрҳми бғири ҳисоб »у собиронро ваъда дод ки вай бо эшонаст « ани аллоҳи маъаи алсобрин »у салавоту раҳмату ҳидояти ҳеҷ касро ҷамъ накарда магари собиронро ва гуфт , « аўлӣки алайҳими салавоти ман рбҳму раҳмау аўлӣки ҳам алмҳтдўн » ва аз бузургии фазл сабраст ки ҳақи таъолии вайро азиз кард ва ба ҳар кас надонад алои андакӣ ба дӯстони хеш ки расӯл ( с ) гуфт , « ани ақали мо аўтитми алиқину ъзимаҳи алсбр » гуфт , « андактарин чизе ки ба шумо додаанд яқинасту сабр . Ва ҳар киро ин ҳар ду бидоданд гӯи боки мадор агар рӯза бисёр надорад ва агар бар ончӣ ҳастед имрӯз бо асҳоб сабр кунед ва нигарадед дӯст тар дорам аз он ки ҳар яке чандон тоъат кунед ки ҷумла шумо карда бошед , валикини тарсам ки роҳи дунё бар шумо кушода шавад ва пас аз ман бо якдигар мункир шаведу аҳли осмони шуморо мункир шаванд . Ва ҳар ки сабр кунад савоб тамом ёбад . Сабр кунед ки дунё бинмоанду савоби ҳақ таъолӣ бимонад , « мо ъндкми инФдўмои ъндллаҳи боқу лнҷзини аллазӣнаи сбрўои аҷрҳми боҳасани моконўои иъмлўн »

Ин оят тамом бархонаду расӯл ( с ) гуфт ки сабр ганҷӣаст аз ганҷҳои биҳишт ва гуфт , « агар сабри мардӣ будӣ мардии Карим будӣ » . Ва гуфт , « худои таъолии собиронро дӯст дорад » . Ва ваҳй омад ба Довӯд ( ъ ) ки дар ахлоқ ба ман иқтидо кун . Ва аз ахлоқи ман яке онаст ки сабурам . Ва исо ( ъ ) гуфт , « ниёеи ончии хоҳӣ то сабр накунӣ бар ончии хоҳӣ » . Ва расӯл ( с ) қавмиро дид аз ансор . Гуфт , « муъминед ? » гуфтанд , « оре » гуфт , « нишон имон чист ? » гуфтанд , « андари неъмат шукр кунему андари меҳнат сабр кунем ва ба қазои худои таъолӣ розӣ бошем » . Гуфт , « мўмнўну раби алкъбаҳ »у алӣ ( ъ ) гуфт , « сабр аз имон ҳамчунонаст ки сар аз тан . Ҳар киро сар нест тан нест ва ҳар киро сабр нест имон нест » .