Бидон ки шукри мақомӣ азизасту дараҷаи он баландасту ҳаркасӣ ба ҳақиқат он нарасад , ва барои ин гуфт ҳақи ъзўҷл , «у қалили ман ибодии алшкўр »у Иблис таън кард одамиро ва гуфт , «у лои тҷдоксрҳми шокирин бештари эшон шокир набошанд » ва бидон ки он сифот ки онро мунҷӣот гуфтаем ду қисмаст : як қисм аз муқаддамоти роҳ дайнасту андари нафаси хеш мақсӯд нест , чун тавбау сабру хавфу зуҳду муҳосибату фақр ки ин ҳама всилтаст ба корӣ ки вароӣ инаст . Ва дигари қисми мақосид ва нҳоётаст ки андари нафаси хеш мақсӯдаст на аз баҳри он то всилти корӣ дигар бошад , чун муҳаббату шавқу ризоу тавҳиду таваккулу шукр аз ин ҷумлааст .

Ва ҳарчӣ мақсӯд буд андар охират бимонад чунон ки гуфт , «у охири дъўиҳми ани алҳмдллаҳи раби Алъоламин » . Пас чунон воҷиб кардӣ ки ба охир китоб гуфта омадӣ , локин ба сабаби он ки сабр ба шукр таъаллуқ дорад , ӣнҷо гуфта омаду нишони бузургии дараҷаи вай онаст ки ҳақи таъолии вайро ёд кард ва гуфт , « Фозкрўнии азкркму ашкрўи илоу лои ткФрўн »у расӯл ( с ) гуфт , « дараҷаи он ки таом хӯрд ва шокир бошад ҳамчун дараҷа онаст ки рӯза дорад ва собир бошад » . Ва гуфт , « рӯзи қиёмат Нидо кунанд ки лиқми алҳомдўн . Ҳеҷ каси брнхизди магари он ки ҳақро ъзўҷли шукр бкрдаҳ бошад андари ҳамаи аҳвол . Ва чун ин оят фурӯд омад андар ниҳодани ганҷ ва наҳй аз он киу аллазӣнаи икнзўни алзҳбу алқсаҳ , ъмррзии аллоҳ анҳу гуфт , « ё расӯли аллоҳи пас чаҳ ҷамъ кунем аз мол ? » гуфт , « забонии зокиру дилии шокиру зании муъмина » , яъне ки андари дунёи бад-ӣни се чиз қаноат кун ки зании муъмина ёвар бошад андари фароғат ки бидон зикру шукр ҳосил ояд .

Ибни масъӯди рҳмҳми аллоҳ ҳаме гуяд ки шукри як нима имонаст . Ато ҳаме гуяд , « андари наздики Оишаи разии аллоҳ анҳу шудам ва гуфтам аз аҷоиби аҳволи расӯл ( с ) чизе ҳикоят кун . Гуфт : чаҳ буд аз аҳволи вай ки на аҷаб буд . Як шаб бо ман дар ҷома хоб даромад чунон ки тани ваии бараҳна ба тан ман расед . Пас гуфт : ё Оиша бигзор то бираваму худои хешро ибодат кунам . Гуфтам : ман ин мехоҳам ки ба ту наздиктар бошам , локин бирав . Бархест ва аз машки об берун карду вузӯи сохту оби андакӣ истеъмол кард . Сипас дар намози истод ва намоз мекард ва мегирист то онгоҳ ки балол биёмад то ба намоз бомдод равад . Гуфтам : худои таъолии гуноҳони ту омирзидааст чаро майгаре ? гуфт : пас на бандае шокир бошам чаро нигарем ки ин оят бар ман фурӯд омадааст , « ани фии халқи алсмўоту аларзу ихтилофи аллилу алнҳори лоёти лоўлии алолбоби аллазӣнаи изкрўни аллоҳи қёмоу қъўдои алоиаҳ . . . » яъне ки аўлўололбоби хуфта ва нишастау барпоӣ ба зикри ҳақи таъолӣ машғӯл бошанд ва дар аҷоиби малакӯти осмон назора мекунанду шукри он ки ин дараҷа ёфтанд мегарӣанд аз шодӣ ва аз бим » .

Чунон ки ривоят кунанд ки яке аз пайғомбарон ба сангӣ хирад бигузашт ки об бисёр аз вай ҳаме омад . Худои таъолии онро ба сухан оварад ва гуфт то ин ояти фурӯд омадааст , « вқўдҳои анносу алҳҷораҳ ки мардуму сангу алаф дӯзах хоҳанд буд » . Ман ҳамчунин ҳаме гарем гуфт : борхдоёи вайро аз ин хавфи эмини гардон . Он иҷобат карданд . Вақте дигар бигузашт . Ҳамчунон об меомад . Гуфт акнӯн борӣ чаро майгаре ? гуфт , « он гиристани хавф буд ва ин гиристан шукраст » .

Ва ин мислӣаст дили одамии рака аз санги сахт тараст . Бояд ки мегиряд , гоҳ аз андӯҳу гоҳ аз шодӣ то нарм шавад .