Бидон ки хавф аз маърифати хатари хезаду ҳаркасиро дар пеши хатарӣ дигар ояд . Кас буд ки дӯзах дар пеш вай ояду хавфи вай аз он буду кас буд ки чизе ки роҳ дӯзахаст дар пеш вай ояд , чунон ки тарсад ки пеш аз ту бимирад ё тарсад ки боз дар маъсият уфтад ё дили вайро ғифлату қсўт падед ояд ё одати вайро бо сари маъсияти барад ё бтр бар вай ғолиб шавад . Ба сабаби неъмат ё дар қиёмат ба мазолим гирифтор шавад ё Фзоиҳ ӯ ошкор гардад ва расво шавад . ё тарсад ки бар андешаи вай чизе равад ки худоӣ таъолӣ мебинад ва он нописандида буд .

Ва фоидаи ҳарякии он буд ки бидон машғӯл шавад ки аз он май тарсад . Чун аз одати тарсад ки вайро бо сари маъсияти барад , аз роҳи одат май гурезад . Ва чун аз итилоъи ҳақи таъолии тарсад бар дил , вай пок дорад ва ҳамчунин ,у ғолибтарин бар бештарини хоиФони бими хотамат буд ки набояд ки ислом ба саломати набард ва тамомтар аз ин хавф собиқаст то дар азали ҳукм чаҳ кардаанд дар саодату шақовати вай ки хотамати фаръ собиқасту асл онаст .

Ки расӯл ( с ) бар минбар гуфт ки худои таъолии китобӣ набиштаасту номи аҳли биҳишт дар вай . Ва дасти рост фароз кард ва гуфт , « китобии дигар набиштаасту номи аҳли дӯзаху нишону насаби эшон дар вай » . Ва дасти чап фароз кард ва гуфт ки андари ин на афзоеду бнкоҳд » .

Ва гуфт , « аҳл саодат бошад ки амали аҳл шақоват мекунад то ҳама гӯйанд ки вай аз онаст . Пас худои таъолии вайро пеш аз марг , агар ҳамаи соъатӣ буд , аз он роҳи баргардонад ва бо роҳи саодати барад » . Ва гуфт , « Саид онаст ки дар қазои азалӣ Саидасту шқӣ онаст ки дар қазои азалӣ шқӣаст » . Ва кор хотамат дорад , пас бад-ӣни сабаби хавфи аҳли басират аз инаст ва ин тамомтараст , чунон ки хавф аз худои таъолӣ ба сабаби сифати ҷалоли вай тамомтараст аз хавф ба сби гуноҳи хеш ки он хавфи ҳаргизи брнхизд ва чун аз гуноҳ тарсад бошад ки ғарра шавад ва гуяд гуноҳи дасти бдоштм чаро тарсам ?

Ва дар ҷумла ҳарки бишносад ки расӯл ( с ) дар аъло дараҷот хоҳад буду бўҷҳл дар дараки асфалу ҳардуи пеш аз офариниши всилтӣ ва ҷиноятӣ надоштанд ва чун бёФриди роҳи маърифату тоъати расӯл ( с )ро муяссар кард бесабабӣ аз ҷиҳат ӯ , ва ин ба илзом буд ки доъия вай бидон сарф кард ва натавонистӣ ки ончӣ ки донист ки заҳр қотиласт аз он давр набошаду Абуҷаҳл ки роҳи дидор бар вай бибастанд натавонист ки бибинад ва чун бидид натавонист ки шаҳавот даст бидорад бе он ки офат он бишносад , пас ҳарду музтар буданд , локини чунон ки хост бесабабӣ ба шақовати яке ҳукм карду вайро май тохт то ба дӯзах ва якеро ба саодат ҳукм кард ва май барад то ба аъло алӣин ба силсилаи қаҳру ҳаркии ҳукм чунон кунад ки худ хоҳад ва аз ту бок надорад , аз вай тарсидан лобуд бошад .

Ва аз ин гуфт Довӯд ( ъ ) ки аз ман чунон битарс ки аз шери ғурони тарсӣ ки шер агар ҳалок кунад бок надорад ва на ба сабаби ҷиноят ту кунад , влкни султонии ширии вай ҳукм кунад ва агар даст бидорад на аз шафқату ғробт буд ки бо ту дорад валикин аз бевазнӣ ту бошад наздики вайу ҳаркии ин сифот аз ҳақ таъолӣ бидонаст мумкин набӯд ки аз хавфи холӣ буд .