Бидон ки маънии сӯъи хотамат ки ҳама аз он тарсанд онаст ки имони ваии бозстоннд ба вақт рафтан ва инро асбоб бисёрасту илми ин пӯшидааст , влкни ончии андари ин китоб битавон гуфт онаст ки ин аз ду сабаби хезад : яке он ки бидъатии ботил эътиқод кунаду умр бар он бигузораду гумони набард ки он худ хато тавонад буд , дар наздикии марги корҳо кашф уфтад , бошад ки вайро ?хитои вай кашф кунанд , ва бидон сабаб дар дигари эътиқодҳо ки доштааст низ ба шак уфтад ки эътимод бархезад аз эътиқоди хеш ва бар ин шак баравад ва ин хатари мбтдъро буд . Ва касеро ки роҳи калому далели супурд агарчӣ бо вараъ ва порсо бошад . Аммо аблаҳону аҳли саломат ки мусулмонӣ ба зоҳир , чунон ки дар қуръон ва ахбораст , бигрифта бошанд , аз ин эмин бошанд .

Аз ин гуфт расӯл ( с ) , « алайкуми бад-ӣни алъҷоӣз » ва « аксари аҳли алҷнаҳи алблаҳ » ,у салафи бад-ӣни сабаб буд ки аз калому баҳсу ҷусту ҷӯии ҳақиқати корҳо манъ кардандӣ ки донстндӣ ки ҳаркасии тоқат он надорад ва дар бидъатӣ уфтад . Сабаби дигари он буд ки имон дар асл заъиф бошаду дӯстии дунёи ғолибу дӯстии худои таъолӣ заъиф бошад . Ба вақти марг чун бинад ки ҳамаи шаҳватҳои вай аз вай бозме ситонанд ва аз дунёи вайро ба қаҳр берун мебаранд ва ҷое мебаранд ки намехоҳад , бошад ки бад-ӣни сабаби кароҳатӣ аз он ки бо вай ин мекунад бо вай бозгардад . Ва он дӯстии заъиф низ ботил шавад , чун касе ки фарзандиро дӯст дорад влкни дӯстии заъиф . Чун фарзанди чизеи ракаи маъшӯқи вай буд ва аз фарзанди дӯст тар дорад аз ваии бозстонд , фарзандро душман гирад ва он миқдори дӯстӣ ки буд ботил шавад .

Ва барои инаст ки дараҷаи шаҳодат азимаст ки дар он вақти дунё аз пеш бархеста бошаду ҳуби худои таъолии ғолиб шудау дил бар марги ниҳода . Дар чунин ҳоли марги дарсад ва донад ғаниматии бузург буд , чаҳ ин чунин ҳоли зуди бигардаду дил бар он сифат намонад . Пас ҳаркиро дӯстии ҳақи таъолии ғолиб тар шавад аз ҳар чизе , лобуди вайро аз он боздошта бошад ки ҳамагии хеш ба дунё диҳад , вай аз ин хатари эминтар буд ва чун ба вақт марг расад ва донад ки вақти дидор дӯст омад маргро кора набошаду дӯстии ҳақи таъолии ғолиб тар шаваду дӯстии дунёи ботил ва нопидо шавад . Ин нишони ҳасани хотамат буд . Пас ҳарки хоҳад ки аз ин хатар давр бошад бояд ки аз бидъат давр гардад . Ва бидон чаҳ дар қуръон ва ахбораст имон оварад . Ва ҳарчӣ бидонад қабул кунад ва ҳарчӣ надонад таслим кунад ва ба ҷумла имон овараду ҷаҳд он кунад то дӯстии худои таъолӣ бар вай ғолиб шаваду дӯстии дунё заъиф шавад .

Ва ин ба он заъиф шавад ки ҳудӯди шаръ нигоҳ медорад то дунё бар вай мнғс шавад ва аз вай нафрат гираду дӯстии худои таъолӣ дар дил қӯт гардад ки ҳамеша зикри вай ҳаме кунаду суҳбат бо дӯстон вай дорад на бо дӯстони дунё . Пас агар дӯстии дунёи ғолибтар буд кор дар хатар буд , чунон ки дар қуръон гуфт ки агар падару модару молу неъмати дӯст тар доред аз худоӣ сохта бошед то фармони худои таъолии дррсди Фтрбсўо ҳатто ётии аллоҳи бомраҳ .