Ривоятаст ки чун Иблис малъун шуд , Ҷабраилу Микоил доим мегиристанд . Худои таъолӣ ба эшон ваҳй фиристод , « чаро мегарӣед ? » гуфтанд , « аз макри ту эмин наем ! » гуфт , « чунин бояд , эмин мабошед » . Ва Муҳамади бен алмнкдр мегуяд , « чун дӯзахи бёФриди ҳамаи Фриштгон ба гиристан истоданд . Чун одамиёнро бёФриди онгоҳ хомӯш шуданд , донистанд ки на барои эшон офарид » .

Ва расӯл ( с ) гуфт , « ҳаргизи Ҷабраил бар ман наомад алои ларза бар вай аз бими худои таъолӣ » . Инс гуяд ки расӯл ( с ) гуфт , « аз Ҷабраили пурсидам ки чаро Микоилро ҳаргиз хандон набинам ? » гуфт , « то оташро бёФридаҳаст вай ҳаргиз нахандидааст » .

Ва чун халил ( ъ ) дар намози истодӣ , ҷӯши дили вай аз ду майли бшнидндӣ . Муҷоҳид гуяд ки Довӯд ( ъ ) чиҳил рӯз мегирист сар бар суҷуд то гиёҳ аз ашк вай бараст . Нидо омад ки ё Довӯд ! чаро майгаре ? агар гуруснае нонети даҳум ва агар бараҳнае то ҷома ?ут фиристам . Як нолиданӣ бинолед ки оташи нафаси ваии чӯбро бсухт . Пас худои таъолии тавбаи ваии бпзирФт . Гуфт , « борхдоё ! гуноҳи ман бар кафи дасти ман нақш кун то гуноҳ фаромӯш накунам » . Иҷобат кард . Даст ба ҳеҷ таом ва шароб накардӣ ки на он ба аввал бидидӣ ва бигиристӣ . Ва гоҳ будӣ ки қадаҳи об ба вай додандӣ , пар набӯдӣ аз ашки вай пар шуд .

Ва ривоятаст ки Довӯд ( ъ ) чунон бигирист ки тоқаташ намонад . Гуфт , « борхдоё ! бар гиристан ман раҳмат накунӣ ? » ваҳй омад ки ҳадис гиристан мекунӣ ? магари гуноҳ фаромӯш кардӣ ? гуфт , « борхдоё чигуна фаромӯш кунам ки пеш аз гуноҳ чун збўри хўондмии оби равон дар ҷӯии боистодӣу мурғон бар сар ман омадандӣу вуҳуши саҳро ба миҳроб омадандӣ , акнӯн аз ин ҳамаи ҳеҷ чиз нест . Борхдоё ! ин чаҳ ваҳшатаст ? » гуфт , « он аз инси тоъат буд ва ин аз ваҳшат маъсиятаст . ё Довӯд ! одами бандаи ман буд вайро ба қудрати худ бёФридму рӯҳи худ дар вай дамидаму млоикаҳро суҷуд вай фармудаму халъати каромат дар ваии пӯшедаму тоҷи виқор бар сараши ниҳодам . Аз танҳои худ гила кард . Ҳавворо бёФридму ҳардуро дар биҳишт фурӯд оварадам . Як гуноҳ кард хору бараҳна аз ҳазрати худ брондм . ё Довӯд ! бишинав ва ба ҳақ бишинав . Тоъат мо доштӣ . Тоъат ту доштем ва аз ончӣ хостӣ бидодем . Гуноҳ кардӣ , муҳлати додем . Акнӯн ба ин ҳама ба мо бозгардӣ қабул кунем » .

Яҳёи бен абӣ касӣр гуяд ки ривоятаст ки Довӯд ( ъ ) чун хостӣ ки бар гуноҳи хеш навҳа кунад ҳафт рӯз ҳеҷ нахурдӣу гирд занон нагаштӣ . Пас ба саҳро омадӣу сулаймонро бифармудӣ то мунодӣ кардӣ то халқи худоӣ ҳарки хоҳад ки навҳаи Довӯд шунӯд бияёд . Пас одамиён аз шаҳрҳоу мурғон аз ошиёнаҳоу вуҳуш аз биёбонҳо ва кӯҳҳо рӯй бидонҷо нҳодндӣ , вай ибтидо кардӣ ба санои худои таъолӣу халқи фарёд ҳаме кардандӣ . Онгоҳи сифати биҳишт ва дӯзах бигуфтӣ . Онгоҳи навҳаи гуноҳи хеши бкрдӣ то халқ бисёр бмрдндӣ аз хавфу ҳарос . Онгоҳи сулаймон бар сари ваии боистодӣ ва гуфтӣ ё падар ! бас ки халқ бисёр ҳалок шуданд . Ва мунодии Фрмўдндӣ то ҷинозаҳо бёўрдндӣу ҳаркаси мурда хеш барграфтӣ то як рӯзи чиҳил ҳазор мард дар маҷлис буд сӣ ҳазор мурда буданд . Ва вайро ду канизак буд , кори эшон он будӣ ки дар вақти хавфи вайро фурӯ гирифтандӣ ва нигоҳ доштандӣ то аъзои вай аз ҳам нашавад .

Ва яҳёи бен закариё ( ъ ) дар байти алмуқаддас ибодат кардӣу кӯдак буд . Чун кӯдакони вайро ба бозии хондандӣ , гуфтӣ маро барои бозӣ наёфаридаанд . Чун понздаҳ сола шуд ба саҳро рафт ва аз миёни халқ давр шуд . Як рӯзи падараш аз пас вай бирафт . Вайро дид пой дар оби ниҳода ва аз тишнагӣ ҳалок мешуд ва мегуфт ба иззати ту ки об нахӯрам то надонам ки ҷои ман ба наздик ту чист . Ва чандон гириста буд ки бар рӯй вай гӯшт намонда буд ва дандонҳо пайдои омадау пора Эй намад бар рӯй нишондӣ то халқ набенанд . Ва амсоли ин аҳвол дар ҳикоёти пайғомбарон бисёраст .