Бидон ки одоби дарвешӣ дар ботини ризоят ва дар зоҳири он ки гила накунад . Вайро дар ботини се ҳолатаст : яке он ки ба дарвешӣ шод бошаду шокир ки донад ки ин сарф аноятаст аз ҳақи таъолӣ ки бо авлиёӣ хеш кунад . Дараҷаи дувуми он ки агар шокир набӯд борӣ кора набӯд феъли худоиро таъолӣ агарчӣ дарвеширо кора буд , чунон ки касе ҳиҷомат кунад кора буд дарди онро влкн аз ҳҷом нохушнӯд набӯд ва ин низ бузургаст . Сими он ки аз худои таъолии кора буд бад-ӣн ва ин ҳаромасту савоби фақрро ботил кунад , балки ба ҳама вақте воҷибаст ки эътиқод кунад ки ҳақи таъолӣ он кунад ки бояд кард ва касеро бо ваии кроҳитӣ ва инкорӣ нарасад .

Аммо дар зоҳир бояд ки гила накунаду пардаи таҳаммул нигоҳ дораду алӣ ( ъ۹ мегуяд ки дарвешӣ бошад ки уқубат буду нишони он бдхўиӣу шикояту хашм бар қазои худоӣ буд , ва бошад ки саодат буду нишони он некӯи хуӣу гила нокардану шкргзордн буд . Ва дар хабараст ки пинҳони доштани дарвешӣ аз ганҷҳои параст .

Ва дигари он ки бо тавонгарон мхолтт накунад ва эшонро тавозуъ нанамояд ва дар ҳақи эшон мдоҳнт накунад . Сафён мегуяд , « чун дарвеши гирд тавонгар гардад бидон ки мароеаст ва чун гирд султон гардад бидон ки дуздаст » . Дигари он ки дар баъзе аҳвол ончӣ тавонад ба садақа бидиҳад ва аз хештани бозгирд . Расӯл ( с ) мегуяд ки як дирам бошад ки пеши садҳазори дирами аўФтд . Гуфтанд , « куҷо ? » гуфт , « мардӣ ки беш аз ду дирам надорад як дирам аз он бидиҳад , ин фозилтар аз он ки мол бисёр дорад ва сад ҳазор дирам бидиҳад .