Бидон ки гуфтаанд зиракон ки ду ракаати намоз аз олимии фозилтар аз ибодати як солаи ҷоҳил , барои он ки ҷоҳили офот амал надонаду омехтагии вай ба ағроз надонаду ҳамаро холиси пиндорад ки ғаш дар ибодати ҳам чун ғашаст дар зар ки баъзе бошад ки сирФӣ низ дар ғалат афтод алои сирФии устод , аммо ҳамаи ҷоҳилон худ пиндоранд ки зар он бошад ки зард буду сӯрат зар дорад .
Ва ғаш дар ибодат ки ихлосро бабради чаҳор дараҷа дорад . Баъзе пӯшидатару ғомз тараст ва ин дар риё сӯрат кунем то пайдо шавад . Дараҷаи аввали он ки бандаи намоз ҳаме кунад қавмӣ фаро расанд . Шайтон гуяд некӯтар кун то маломат накунанд ва ин худ зоҳираст . Дараҷаи дувуми он ки ин бишносад ва аз ин ҳазар кунад . Шайтон гуяд некӯтар кун то ба ту иқтидо кунанд ва туро савоб бошад ба иқтидо кардан эшон ва бошад ки ин ишваи бихарад ва надонад ки савоби иқтидои он вақт бошад ки нури хушўъи вай ба дигарон сироят кунад , аммо чун хошиъ набошад ва дигарон чунон пиндоранд эшонро савоб буду вай ба нифоқи хеши мохўз буд .
Дараҷаи сими он ки бдонстаҳ бошад ки дар хилвати бархилофи млоءи намоз кардан нифоқаст . Хештанро дар хилват бар он рости бунаад ки намоз некӯ кунад то дар млоء ҳамчунон тавонад кард ва ин ғомз тараст ва ҳам раёсати валикини ин рӯйу риёи вайро дар хештан май бояд ки аз хештан шарм медорад ки дар танҳои мухолиф ҷамъ бошад , барои онаст ки дар млоء некӯ кунад , дар танҳоӣ низ чунон мекунаду пиндорад ки аз риёӣ млоء бараст ва ба ҳақиқати худ дар танҳоӣ низ марое бошад .
Дараҷаи чаҳорум ва ин пӯшида тараст он ки бидонад ки хушўъ дар халау млоء барои халқ ба кор наёяд . Шайтони вайро гуяд , « аз азимати ҳақи таъолии бозондиш . Магар наме доне ки куҷои истодае ? » то бози андешад ва хошиъ шавад ва дар чашми мардумон ороста шавад . Агар чунонаст ки дар хилвати ин чунин хотир буд бар дили вай ба одати дрнёиди сабаби ин раёсат , влкни шайтони вайро бад-ӣни даст берун оварад то пӯшида бимонад . Чун аз азимати он вақт ёд оварад ки халқро бинад ба кор наёяд , балки бояд ки назари ҳамаи халқу назари сутурии наздики вай баробар бошад , агар ҳеҷ фарқ ёбад ҳануз аз риё холӣ нест . Ин мисол дар риё бигуфтем . Дар ағрози дигар ки пеш аз ин бигуфтаем ҳамчунин талбис бисёраст . Ва ҳаркии ин дақоиқ нашносад муздур бемузд буд , ҷон мекунад ва ончӣ мекунад зойеъаст , ва дар ҳақ вайаст ин , «у бдолҳми ман аллоҳи молами икўнўои иҳтсбўн » .