Ҳамоно гӯйӣ ки чун дар одамии сифати сбоъ ва бҳоему шаётину млоикаҳ дараст ба чаҳ донем ки асли ваии гавҳар фириштагӣаст ва дигарон ғарибанду ориз ? ва ба чаҳ донем ки вайро барои ахлоқи Фариштагон офарӣдаанд то он ҳосил кунад на барои дигари сифот ? бидон ки ин бидон шиносӣ ки доне ки одамии шарифтар ва комилтараст аз бҳоему сбоъ ва ҳар чизеро ки камолӣ дода бошанд , ки он ниҳояти дараҷа вай бӯда , вайро барои он офарӣда бошанд мисоли он ки : асб аз хар шарифтараст ки харро барои бор кашӣдан офарӣдаанду асб барои давидан дар ҷангу ҷиҳод то дар зери савори чунон ки май бояд , май дӯд ва мепуеду вайро қӯт бор кашӣдан низ додаанд , ҳамчун хару камолии зиёдат низ вайро додаанд ки харро надодаанд агар вай аз камоли хеш оҷиз ояд , аз ваии полонии созанд ва бо дараҷа хар уфтад ва ин ҳалоку нуқсон вай бошад .

Ҳамчунин гуруҳе пиндоштаанд ки одамиро барои хӯрдан ва хуфтану ҷимоъ кардану таматтуъ офарӣдаанд ҳамаи рӯзгор дар ин баранд ва гуруҳе пиндоранд ки вайро барои ғалаба вау истилоу мақҳур кардани дигари чизҳо офарӣдаанд , чун араб ва карду тарк ва ин ҳар ду хатост ки хӯрдану ҷимоъ кардан , рондан шаҳват бошад ва ин худ сутуронро додаанд , ва хӯрдани шутури бештар аз хӯрдан мардасту ҷимоъи гунҷишк беш аз ҷимоъ одамӣаст , пас чаро одамӣ аз эшон шарифтар бошад ?у ғалабау истило ба ғазаб бошад , ин сбоъро додаанд пас одамиро ончии сбоъ ва бҳоемро дода анд ҳасту зиёдат аз он вайро камолӣ додаанд ва он ақласт ки бидон худои таъолиро бишносаду ҷумлаи сунъи ваии бидонад ва бидон хештан аз дасти шаҳват ва ғазаб барраанд ва ин сифат Фариштагонасту бад-ӣни сифати вай бар бҳоему сбоъ муставлеаст ,у ҳамаи мусаххар вайанд бо ҳар чаҳ бар рӯй заминаст , чунон ки ҳақ таъолӣ гуфт : «у схри лаками мо фии алсмоўот ва мо фии аларз ҷмиъо манеҳ » .

Пас ҳақиқати одамӣ онаст ки камоли вайу шараф вай бадвасту дигари сифатҳо ғариб ва ориятӣаст ва эшонро ба муздурӣу чокарии вай фиристодаанд ва барои инаст ки чун бимирад на ғазаб монад ва на шаҳват монаду бас аммо ҷавҳарии равшану нӯронии ороста ба маърифати ҳақи таъолӣ бар сӯрати млоикаҳ то лоҷарами рафиқ эшон бошаду рафиқи алмлоءи алоълӣ ин бошад ва эшон ҳамеша дар ҳазрат илоҳят бошанд : « фии мақъад сидқ ъанд млики муқтадир » ва аммо торику мзлму нигунсор , торикӣ бидон ки зангор гирифта бошад аз зулмати маъсият , ва нигунсорӣ бидон ки ором гирифта бошад бо ахлоқи шаҳвату ғазаб . Ва ҳар чаҳ шаҳвати вай буд дар ин ҷаҳон бгзоштаҳ бошад ва рӯй дили вай аз сӯии ин ҷаҳон бошад ки шаҳавоту муроди ваии ин ҷаҳонӣ бошад ва ин ҷаҳони зери он ҷаҳонаст : пас сари ваии зер буд ва нигунсор бошаду маънии он ки гуфт : «у лутарӣ азои алмҷрмўни ноксўо рўсҳм ъанд рбҳм » ин бошад ва касе ки чунин бошад , бо шаётин ба ҳам дар сҷин бошанду маънии сҷин ҳар касе надонад ва барои ин гуфт : « ва мо адрики мо сҷин » .