Ва чун бдонстӣ ки дар ботини ин чаҳор қаҳрамону кор фармойаст , муроқиб бош ҳаракоту саканоти хешро то аз ин чаҳор андарин ҷаҳон дар тоъати кадомӣ ва ба ҳақиқат бишнос ки аз ҳар ҳаракатӣ ки бикунӣ , сифатӣ дар дили ту ҳосил шавад ки он дар ту бимонад ва дар суҳбат ту бидон ҷаҳон ояд ва он сифотро ахлоқ гӯйанду ҳамаи ахлоқ аз ин чаҳор қаҳрамони шикофад .
Агар тоъати хнзири шаҳвати дорӣ , дар ту сифати палидӣ ва бешармӣу ҳарисӣу чоплусӣу мунофиқӣу хасисӣу ҳасаду шамотату ғайри он падед ояд ва агар вайро мақҳур кунӣ ва ба адабу зери дасти ақлу шаръи дорӣ , дар ту сифати қаноату хўиштндорӣу шарму орому зарифӣу порсоеу кӯтоҳи дастӣ ва бетамаъӣ падед ояд .
Ва агар клби ғазабро тоъати дорӣ , дар ту кибру таҳаввуру нопокӣу лоф задану борномаҳ кардан ва кедоварӣу бузурги хештанӣу афсӯс кардану истихфоф кардану хори доштан ва дар халқи афтодан падед ояд ва агар ин сагро ба адаби дорӣ , дар ту сабру бурдборӣу афву саботу шуҷоату сокинӣу шаҳомату карам падед ояд .
Ва агар шайтонро ки кори вай онаст ки ин сагу хӯкро аз ҷой бар май ангезад ва эшонро далер ҳаме кунаду ҳиялат ва макр меомӯзад , тоъати дорӣ , дар ту сифати грбзӣу хиёнату тхлиту бддрўнӣ ва фирефтану талбис падед ояд ва агар вайро мақҳури дорӣ ва ба талбиси вай фирефта нашӯйу лашкари ақлро нусрат кунӣ , дар ту зиракӣу маърифату илму салоҳ ҷустани халқу бузургӣу раёсат падед ояд ва ин ахлоқи некӯ ки бо ту бимонад , аз ҷумлаи боқӣот солеҳот бошаду тухми саодат ту бошад .
Ва ин афъол ки аз ваии бад падедор ояд , вайро маъсият гӯйанд ва он ки ахлоқи некӯ аз вай падед ояд , онро тоъат гӯйанду ҳаракоту саканоти одамӣ аз ин ду холӣ набӯд .
Ва дил ҳамчун ойӣна равшанаст ва ин хилофи зишт чун дӯдӣ ва зулматӣаст ки ба вай ҳаме расаду вайро торик ҳаме гирданд то Фророаҳи ҳазрат илоҳят набинад ва маҳҷӯб шавад ва ин ахлоқи некӯ нурӣаст ки ба дил мерасаду вайро аз зулмат маъсият мезадойад ва аз барои ин гуфт расӯл ( с ) « атбъи алсиӣаҳи алҳасанаи тмҳҳо » , аз пай ҳар зиштӣ никўӣӣ бикун то онро маҳв кунад . Ва дар қиёмат дил бошад ки ба саҳро ояд , аммо равшан ва аммо торик : « Флои инҷўои алои ман ?утии аллоҳи бқлби салим » .
Дили одамӣ , дар ибтидои офариниш чун оҳанаст ки аз ваии ойӣна равшан бияёд ки ҳамаи олам дар вай бияёд , агар вайро чунон ки бояд нигоҳ доранд , вагарнаи ҷумла зангор бихӯрад ва чунон шавад ки низ аз вай ойӣна наёяд , чунон ки ҳақ таъолӣ гуфт : « куллан бали рони алии қлўбҳми мо конўои иксбўн » .