Бидон ки маърифати ҳақиқати дил ҳосил наёяд то онгоҳ ки ҳастӣ вай бишносӣ , пас ҳақиқат вай бишносӣ ки чаҳ чизаст , пас лашкари вайро бишносӣ , пас ълоқти вай бо ин лашкар бишносӣ , пас сифат вай бишносӣ ки маърифати ҳақи таъолии вайро чун ҳосил шавад ва ба саодати хеш чун расаду бад-ӣн ҳар як ишоратӣ карда ояд .

Аммо ҳастӣ вай зоҳираст ки одамиро дар ҳастӣ хеши ҳеҷ шак нест ва ҳастӣ вай на бад-ӣни колбуд зоҳираст ки мурдаро ҳамин бошад ва ҷон набошад .

Ва мо бад-ӣни дил , ҳақиқати рӯҳи ҳамеи хоҳем ва чу ин рӯҳ набошад тан мурдорӣ бошад ва агар касе чашми фаро пеш кунаду колбуди хешро фаромӯш кунаду осмону замин ва ҳар чаҳ онро ба чашм битавон дид фаромӯш кунад , ҳастӣ хеш ба зарурат май шиносад ва аз хештан бо хабар буд , агар чаҳ аз колбуд ва аз замину осмон ва ҳар чаҳ дар вайаст бехабар буд ва чун касе андари ин нек тааммул кунад , чизе аз ҳақиқат охират бишносаду бидонад ки раво буд ки колбуд аз вай боз ситонанду вай бар ҷой бошад ва нест нашуда бошад .