Шинохтани тафосили лашкари дил дарозасту ончӣ мақсӯдаст туро ба мисолӣ маълум шавад бидон ки мисоли тан чун шаҳрӣасту дасту пойу аъзои пеша варон шаҳранду шаҳват чун омил хароҷасту ғазаб чун шаҳна шаҳрасту дили подшои ҳ шаҳрасту ақли вазир подшоҳасту подшоҳро бад-ӣни ҳама ҳоҷатаст то мамлакат рост кунад .

Ва лекини шаҳват ки омил хароҷаст , дурӯғи зану фузулӣу тхлит гараст ва ҳар чаҳ вазир ақл гуяд , ба мухолифати он берун ояд ва ҳамеша хоҳон он бошад ки ҳар чаҳ дар мамлакат моласт , ҳама ба баҳона хароҷ бастанд ва ин ғазаб ки шаҳна ӣ шаҳраст , шариру сахти тунд ва тезасту ҳамаи куштан ва шикастану рехтан дӯст дорад ва ҳамчунон ки подшоҳи шаҳр агар мушовирати ҳама бо вазир кунад ,у омили дурӯғи зану мтмъро молидаа дорад ва ҳар чаҳ вай бар хилоф вазир гуяд , нашунӯду шаҳнаро бар вай мусаллат кунад то вайро аз фузул боз дораду шаҳнаро низ кӯфта ва шикаста дорад то пой аз ҳади хеш берун наниҳад ва чун чунин кунад кори мамлакат ба низом буд ҳамчунин подшоҳи дил чун кор ба ишорати вазир ақл кунаду шаҳвату ғазабро зери даст ва ба фармон ақл дораду ақлро мусаххар эшон нигараданд , кори мамлакати тани рост буду роҳи саодат ва расӣдан ба ҳазрати илоҳят бар вай бурӣда нашавад ва агар ақлро асири шаҳват ва ғазаб гирданд , мамлакат вайрон шаваду подшоҳ бадбахт гардад ва ҳалок шавад .