Чун ҳастӣ зоти ҳақ маълум шуду сифоти вайу покӣу тақдиси вай аз чунӣу чигунагӣ маълум шуду тнзиаҳи вай аз азоФт бо макон маълум шуду калиди ҳамаи маърифати нафас одамӣ омад , як боби дигар аз маърифат монад ва он маърифати подшоҳӣ рондан вайаст дар мамлакат ки чигунааст ва бар чаҳ ваҷҳасту кор фармудани ваии млоикаҳроу фармонбардории млоикаҳи вайро ва рондан корҳо бар дасти млоикаҳ ва фиристодани фармон аз осмон ба замину ҷнбонидни осмонҳоу ситорагон ва дар бастан корҳои аҳли замин ба осмонҳоу калиди арзоқ ба осмони ҳўолт кардан ки ин ҷумла чигунааст .

Ва ин бобӣ азимаст дар маърифати ҳақи таъолӣ ва инро « маърифати афъол » гӯйанд , чунон ки он пештарро « маърифати зот » гӯйанд ва « маърифати сифот » гӯйанду калиди ин низ ҳам маърифат нафасаст ва чун надониста бошӣ ки подшоҳии хеш дар мамлакати хеш чун май ронӣ , чигуна хоҳӣ донистан ки подшоҳии олам чун меронад .

Авлои хештанро бишнос ва як феъл хеш бидон Маслан чун хоҳӣ ки бисмии аллоҳ бар коғаз баркашӣ , аввали рағбатӣу иродатӣ дар ту падед ояд , пас ҳаракатӣу ҷунбишӣ дар дили ту падед ояд ин дили зоҳир ки аз гӯштаст ва дар ҷониб чапасту ҷисмии латиф аз ӯ ҳаракат кунад ва ба димоғ шавад ! ва ин ҷисми латифро табибон рӯҳ гӯйанд ки ҳмоли қӯтҳо ҳис ва ҳаракатаст ва ин рӯҳӣ дигараст ки бҳоемро буду маргро бад-ӣни роҳ буд ва он рӯҳи дигар ки мо онро дил ном кардем , бҳоемро набӯду ҳаргизи бнмирд ки он маҳали маърифат худоӣаст таъолӣ чун ин рӯҳ ба димоғ расаду сӯрати бисмии аллоҳ дар хазонаи аввали димоғ ки ҷои қӯт хаёласт пайдо омада бошад , асарӣ аз димоғ ба аъсоби пайвандад ки аз димоғи берун омадааст ва ба ҷумлаи атрофи расида ва дар сари ангуштҳо баста чун риштаҳо ва он бар соид касе ки наҳиф буд битавон дид , пас аъсоб биҷунбад , пас сари ангуштонро биҷунбанд , пас ангушти қаламро биҷунбанд , пас қалами ҳбрро биҷунбанд , пас сӯрати бисмии аллоҳ , бар вифқи он ки дар хазона хаёласт бар коғаз падедор ояд ба муовинати ҳавос , хусусан чашм аз ҷумла ки дар бештари ҳоҷат ба вай бошад .

Пас чунон ки аввали ин кори рағбатӣ буд ки дар ту падедор омад , аввали ҳамаи корҳо сифатӣаст аз сифоти ҳақи таъолӣ ки иборат аз он иродат ояд .

Ва чунон ки аввали асари ин иродат дар дили ту падед ояд , онкӣ ба воситаи ин ба дигар ҷойҳо расад , аввали асари иродати ҳақи таъолӣ бар арз пайдо ояд , онгаҳ ба дигарон расад ва чунон ки ҷисмии латиф чун бухорӣ аз роҳи рагҳо , дили ин асар ба димоғи расонад ва ин ҷисмро рӯҳ гӯйанд , ҷавҳарӣ латифаст ҳақи таъолиро ки он асар ба арши расонад ва аз арш ба курсии расонад ва он ҷавҳарро фиришта хонанд ва рӯҳ хонанду рӯҳ алқудс хонанд ва чунон ки асари дил ба димоғ расаду димоғи зер диласт дар ҳукми вилояту тасарруф , асари иродати аввал аз ҳақи таъолӣ ба курсӣ расаду курсии зер аршаст ва чунон ки сӯрати бисмии аллоҳ ки феъл ту хонанд ва мурод туаст , дар хазонаи аввал аз димоғ падед ояду феъл бар вифқи он падед ояд , сӯрат ҳар чаҳ дар олам падед хоҳад омад , авлои нақши он дар лавҳи маҳфӯз падед ояд ва чунон ки қӯтӣ ки дар димоғаст латиф , аъсобро биҷунбанд то аъсоби дасту ангуштро биҷунбанд то ангушти қаламро биҷунбанд , ҳамчунин ҷавоҳири латиф ки бар арш ва курсӣ муваккиланд , осмону ситораҳоро бҷнбоннд .

Ва чунон ки қӯти димоғ ба равобити аўтору аъсоби ангуштро биҷунбанд , он ҷавоҳири латиф ки эшонро млоикаҳ гӯйанд , ба воситаи кавокибу равобити шуъоъоти эшон ба олами суфло , табоиъи ИМАоти олами суфлоро бҷнбоннд ки онро чаҳор табъ гӯйанд ва он ҳарорату рутӯбат ва баравадат ва юбусатаст ва чунон ки қалами мидодро пароканда кунад ва ҷамъ кунад то сӯрати бисмии аллоҳ падед ояд , ин ҳарорат ва баравадат , обу хоку ИМАоти ин мураккаботро биҷунбанд , ва чунон ки коғаз қабул кунад мидодро , чунон ки бар вай бипароканад ё ҷамъ кунад , рутӯбати ин мураккаботро қобил шакл кунаду юбусатро ҳофизи ин шакл гирданд то нигоҳ дорад ва раҳо накунад , чаҳ агар рутӯбат набӯд ва худ шакл напазирад ва агар юбусат набӯд , шакл нигоҳ надорад ва чунон ки чун қалами кори хеши тамоми бикради тамоми бикраду ҳаракати хеш ба сари барад , сӯрати бисмии аллоҳ бар вифқи он нақш ки дар хазона хаёл бӯдааст падедор ояд ба муовинати ҳосаҳи чашм ҳамчунин чун ҳарорат ва баравадат ин ИМАоти мураккаботро таҳрик кунад , ба муовинати млоикаҳи сӯрати ҳайвону наботу ғайри он дар ин олам падедор ояд бар вифқи он сӯрат ки дар лавҳ алмҳФўзаст ва чунон ки аввали кор дар ҷумлаи тани зи дили хезад , онгоҳ ба ҳама аъзо бипароканад аввали корҳо дар олами аҷсом дар арш падед ояд ва аз арш ба ҳамаи олам аҷсом расад ва чунон ки он хосиятро аввали пазирнда диласту дигари ҳамаи дуни вай , дилро азоФтӣ диҳад то пиндоранд ки ту сокини дилӣ ҳамчунин чун истилои ҳақи таъолӣ бар ҳама ба восита аршаст , пиндоранд ки ваии сокин аршаст ва ҳамчунон ки чун ту бар дил муставле шудӣу кори дил рост шуд , тадбири ҳамаи мамлакат тан битавонӣ кард , ҳамчунин чун эзад , ъзу ъло , ба офариниши арш бар арш муставле шуду арши рости боистод ва мстўӣ шуд , тадбири мамлакат сохта шуду иборат чунин омад ки астўии алии алърши идбри аламр .

Ва бидон ки ин ҳамаи ҳақиқату аҳли басиратро ба мукошифаи зоҳири маълум шудааст ва ин маънӣ бдонстаҳанд ба ҳақиқат ки ани аллоҳи ъзўҷли халқи одами алии сӯрата .

Ва ба ҳақиқат бидон ки подшоҳроу подшоҳиро ҷуз подшоҳон ндонанд агар на он будӣ ки туро подшоҳӣ дода будандӣ бар мамлакати хеш ва насахтӣ мухтасар аз мамлакату подшоҳии худованди олам ба ту дода будандӣ ; ҳаргизи худованд олам натавонистӣ шинохти пас шукр кун он подшоҳиро ки туро бёФрид ва подшоҳӣ дод ва мамлакатӣ дод бар нмўдгори мамлакати хеш ва аз дили арши ту сохт ва аз рӯҳи ҳайвонӣ ки манбаи он диласт исрофили ту сохт ва аз димоғ , курсии ту сохт ва аз хазонаи хаёлот , лавҳи алмҳФўзи ту сохт ва аз чашму гӯшу ҷумлаи ҳавос , Фариштагони ту сохт ва аз қуббаи димоғ ки манба аъсобаст , осмону ситораи ту сохт ва аз ангушту қаламу мидод , табоиъи мусаххари ту сохт ва туро ягона ва бе чун ва бе чигуна бёФрид ва бар ҳама подшоҳ кард , онгоҳи туро гуфт , « зинҳор ! аз хештану подшоҳии хештан ғофил набошӣ , ки онгоҳ аз офаридагори хеши ғофил шуда бошӣ ки ?фони аллоҳи халқи одами алии сӯрата , ФоърФи нФск ё инсони търФи рбк . »