Ин се навъ аз оташ рӯҳонӣ бишнохтӣ акнӯн бидон ки ин оташи азимтар аз он бошад ки бар колбуд буду колбудро аз дард огоҳӣ набӯд то асарӣ ба ҷон нарасад , пас дарди он колбуд ба ҷон расад ва бидон азим гардад , пас оташу дардӣ ки аз миёни ҷон берун ояд , лобуди азимтар буд ва ин оташ аз миён ҷон бархезад , аз берун дар наёяд .

Ва иллати ҳамаи дардҳо аз он буд ки чизе ки муқтазии табъи вай буд , зиди вай бар вай муставле шаваду муқтазии табъи колбуд онаст ки ин таркиб бо вай бимонаду аҷзои вай муҷтамаъ бошад ва чун ба ҷароҳат аз якдигар ҷудо шавад , зиди вай падед ояд ва дардманд шавад ,у ҷароҳати як ҷойро аз якдигар ҷудо кунаду оташ дар миёни ҳамаи аҷзо дар шавад ва аз якдигар ҷудо кунад , пас аз ҳар ҷузвии дардӣ дигар ёбаду бад-ӣни сабаби дарди оташи саъбтар буд пас он чизе ки муқтазии табъи дил буд , чун зиди вай мутамаккин шавад , дарди он дар миёни ҷони азим тар бошад .

Ва муқтазии табъи дил , маърифат ҳақасту дидори вай ва чун нобенаӣ ки зид онаст аз вай мутамаккин шавад , дарди онро ниҳоят набошад ва агар на инастӣ ки дилҳо дар ин олам бемор шавад , пеш аз марги ҳам дар ин дарди нобенаии бёФтӣ , влкни чунон ки дасту пой тосидаҳ шавад ,у хидрӣ дар вай падедор ояд то агар оташ ба вай расад дар ҳол банданд , чун хидр аз ваии бишавад ва дар оташ буд , ба як роҳи дардӣ азим биёбад ҳамчунин дилҳо дар дунё тосидаҳ бошад ва ин хидр ба марги бишавад , ба як роҳи ин оташ аз миён ҷон барояд ва ин аз ҷой дигар наёяд , худ бо хештан бардааст ва дар даруни вай буд влкн чун илм алиқин надошт вайро надид , акнӯн ки айн алиқин шуд бидонаст , « клолўи тълмўни илми алиқини лтрўни алҷҳим » , ин буд .

Ва сабаби он ки шариъати дӯзаху биҳишти ҷисмониро шарҳу васф беш кард , он буд ки он ҳама халқ бишносанд ва фаҳм кунанд , аммо ин сухани Фроҳр ки бигӯе онро ҳақир донаду саъбӣу азимати онро дрнёбди чунон ки агар кӯдакро гӯйӣ , « чизеи биомуз ; агар нёмўзӣ , вилояту раёсати падари ту бар ту намонад ва аз он саодати даври Монӣ » ин худ фаҳм накунад ва дар дили вай азим наёяд , аммо агар гӯйӣ , « устоди гӯш ту бимолад » изоин битарсад ки он фаҳм кунад ва чунон ки гӯшмоли устод ҳақасту оташ бозмондан аз раёсати падар ҳақаст кӯдакиро ки адаб омӯзад , ҳамчунин дӯзахи ҷисмонӣ ҳақасту оташи маҳрӯми мондан аз ҷамоли ҳазрати илоҳят ҳақасту дӯзахи ҷисмонӣ дар ин дӯзахи маҳрӯми мондан , чун гӯшмолӣ беш нест дар ҷанб бозмондан аз вилояту раёсат .