Гар дил ба алмҳои ту мансӯб набошад

Дар сина агар ҷои даҳумаш , хуб набошад

Ширин нашавад коми ҳарифӣ ки дарин базм

Паймонаи каши сабр , чу Айюб набошад

Дар синаи ғами ишқи ту пинҳон натавон дошт

Чун акс ки дар оина маҳҷӯб набошад

Шояд мижае тар кунам аз шавқи ту , хоҳам

Ашкӣ ки кам аз гиря ёқӯб набошад

Дар синаи арбоби хирад , роҳи наёбад

Ҳар дил ки зи савдои ту маҷзӯб набошад

Бар лавҳи замири ту чунон ҳоли дили ман

Шуд нақш , ки гунҷоиш мактуб набошад

Ҳар гул , сабаби тозагии гулшан мо нест

Дар сина ба ҷузи доғи ту матлӯб набошад

Ҳарчанд ки булбул ба қафас гашта тасаллӣ

Омехтани гул ба сабо хуб набошад