Дасти соқии дӯш дар маҳфили дарахти тавр буд

Бода чун мисбоҳу мино чун зҷоҷи нур буд

Пери мо бо як қадаҳ май , маҳв кард аз хотираш

Ҳар чаҳ аз фазлу ҳунари зоҳид бар ӯ мағрур буд

Бар замини байт алмуқаддас шуд хароботи Муғон

Бар фалак назд млоики хонаи маъмур буд

То кӣ одами кишт , кард Иблиси серобаши бхўн

Ин май гулгун ки дар ҷомаст аз он ангур буд

Чашми соқии нимаи шаби масту саҳаргоҳони хароб

Вақти субҳ аз бодаи дӯшини аҷаби махмур буд

Қисмат риндон шуд аз рӯзи азали ҷоми аласт

Шайху зоҳидро агар қисмат нашуд маъзӯр буд

Ҳар ки дар майхона бар гирд хам мезад тавоф

Ҳаҷ ӯ мақбул буду саъй ӯ мшкўр буд