Хӯни ман гар хӯрд он нӯши даҳани нӯшаши бод

Дили бхўни ҳамаи олӯдаи лаби нӯшаши бод

Меҳру маи акси руху қомати дилҷӯяш буд

Рӯзу шаби оинаи зулфи биногвашаши бод

Сохт аз шамсу қамари оинаи талъати хеш

Офарин бар ҳунару зиракӣу ҳушаши бод

Зулф бар дӯш бияфканад ки аз қудрати ҳасан

Бори дилҳои парешони ҳама бар дӯшаши бод

Домани исмати он кас ки зи гул поктар аст

Ёди васли ту шабу рӯз дар оғӯшаши бод

Хӯни ошиқ ба ситами рехтан инсоф набӯд

Ёрб ин кӣнаи деринаи фаромӯшаши бод

Дар камӣн кист ки аз оҳ кунад ранҷаи танат

Басари тири қазои зулфи зираи пӯшиши бод

Ҳар ки чун шамъ нахоҳад ки ту равшан бошӣ

Дар ғмом абадӣ уфтаду хомӯшаши бод

Коўси даҳр ки савдо ба даҳраш Бифрефт

Рӯй ту оташу холи ту Сиёвушаши бод

Онкии фарёди кас ӯро нарасад ҳеҷ бигӯаш

Панд « ҳоҷиб » чу дар овехтаи гӯшаши бод