Ҳикоят кард марои дӯстӣ ки муҳаббат ӯ тароватӣ дошту суҳбат ӯ ҳаловатӣ ки вақте дар авоили ҷавонии бҳўодси осмонии ҷроби ағтроб бар дӯши ниҳодам ва рӯй бшҳри Ӯши ниҳодам .

Азмӣ чун боди пӯяндау қадамӣ чун ҳирси ҷӯянда , замини симоӣ симобӣ дошту фалаки радои санҷобӣ , аттори сипеҳр аз прўизни саҳоби кофури ноб май бехату сӯсан , сими хом бар фарқ хок мерехт .

Риёзу бсотини бўсФу наъти масокини бараҳна дӯш буданду ҳёзи олами бтосири фалакии ҷавшани пӯш , назораи гоҳи офтоб аз неши ақраби гардун буду шиори шиъёни фарши ҳомӯн

Насими сҳрӣ чун пайкони обдор ҳдтӣ дошту ҳавои баҳмани бмўоди табиии шиддатӣ , дар даври чунин муддатӣ беолатӣу ъдтӣ , тан дар чунин сафарӣ дар додаму ҷон дар чунин хатарии ниҳодам .

Пас шаҳри бшҳри мигштму манзил бмнзл менавиштаму сармои баҳмани вдӣ дар рагу пай ғаввосӣ мекарду аҷзоъу аъзоъи бори тъоши табиии раққосӣ .

То брсидми шабӣ аз шабҳои ғурбат бидон диёру турбат ки мақсаду мақсӯд буду фурӯди омадам бар ботай ки нузули ғрборо маъҳуд буд , шамъи мунаввари рӯзро қдқнотии бҳди баротии расидау қандили заррини фалакро равғани бохри омада , изори рӯзи ҷома сўк дошту офтоби фалаки азм длўк гуфтам ҳануз лабу дандон рӯз хандонаст ва арӯс наҳор кушодаи лабу дандон , манзилӣ ба азин работ бадаст кунам ва бо рафиқӣ тадбир хост ва нишаст .

Ғариби вори тавофӣ номаълӯм мекард ва ҳар музиъиро бзир қадам меоварадам , то брсидми бошёнаҳ эй ки насими ошноӣ аз вай бадал мераседу чашми дили зоҳиру ботин ӯ медид , гуфтам ошнои вор дар онҷо бибояд зад ки қадами аввал аз газоф напуеду ҷосуси ҷонон нониҳода наҷуед .

Овоз додам ки ҳилли фии ?илдори аҳади ман алоҳрору ҳилли фии ҳзаҳи алзлоли Сайиди ман алрҷол , дарин садру боргоҳи ҳеҷ мأмн ва паноҳ ёбам ва дарин сафау пешгоҳи ҳеҷ Карими мҳмонхўоаҳи байнам ?

Овозӣ бгўшм омад ки марҳабои болқодми алнзили фии аллили алкҳили ҳазор офарин бар меҳмонии бод ки нохондаи даройад ва ҳазор ҷони фидои ёрии бод ки биўъдаҳ дар барояд .

Дар ой ки ради соил зиштасту меҳмони нохондаи тӯҳфае аз тӯҳфаҳои биҳишт , густох ва эмин биншин ки хона ва ончӣ дараваст малики тесту ошиёна ва ҳар ки дрўист дар тасарруфу калаки ту .

Аммо бойени суфраи моҳзри муҳақару мухтасари тан дар даҳ , ки шаб бегоҳасту даст аз ҳамаи нақдҳо кӯтоҳ , биё то қаландари вор бо абои нестӣу ҳалвоӣ костӣ бисозему сармояи вуҷӯдро дар роҳи ин ҷӯад бибозем ва аз таому адоами бслому калом басанда кунем ки хон қаландарони буқат ниҳодан ҳамон сифат дорад ки суфраи суфиён буқат бардоштан .

Чун пой дар ҳарими сарои ниҳодам ва бар қадами нахустин боистодм , қавмӣ дидам басӯрат мутасовӣу бмънии мтўозии ошиқони дидору гуфтори якдигару аминони аҳволу асрори якдигар , дар ҷинсият чун лола ва хуед ва дар муҳаррамят чун пиёла ва набед .

Ҳар дастии тавқи гарданӣ ва ҳар поӣии ЊАЉАРУЛАСВАДи лабӣу даҳанӣ , забонҳо чун андалеб дар тараннум ва лабҳо чун гул дар табассум , ошноёни ошиёнаи ашФоқу рафиқони хилвати рӯзи мисоқи шамъи мстўии қади забона бар осмона меафканду ҷоми муштарии хад чун офтоб шуъла мепароканд .

Чун чашми биндохтнди баҳами нисбатии всоқи рӯзи мисоқи маро боз шинохтанд , гуфтанд дар ой ва бар ой ки маҷлис чун доираи ҳама садраст ва дар чунин вақт омадани айн ғдр аст

Бўқтӣ омадӣ ки ақл аз димоғҳо нақл кардаасту арвоҳи саҳройӣ аз ашбоҳи сўдоӣии гурезон шудаи ақл аз ҳмолии бори гарони таклиф дар сояи ҷоми мудоми маснади тахфиф ниҳодаасту шайтон бар Ақилаи табиати ъқоли шариъат аз пои кушода

Агар бъиб ҷустани омадае чунонкии хоҳии биҷавӣ ки ҳамаи айбҳо ки дар пардаи ғайбҳо буд , бсҳрои рсўоӣӣ омадааст , қуфли забонро пурҳи шикастау қадаҳи ақлро сари пӯши дарида , ҷамъро силки интизоми парвинӣ шудау шахсро рафтори вори қадам фарзинӣ гашта .

Пас ҳар як бгФтори латофатии афзуду бикрдор кароматӣ менамӯд вози абнои ҳунар , риҷоли фазл , аз ҳар диёр мерасиданд внику бдўғси всмин дар назму насри миснҷиднд .

Иттифоқро оншби сармо шиддатӣ дошт муфрату ғалаба Эй дошт бкмол , моҳу анҷуми гўӣӣ аз ҳиҷоби панҷум май тобаду дарёии шаби тиратар аз мавҷи қӣр буду фазои олами прқўорир , змҳрири ҳаво чун синаи садаф аз Қатароти барф марворид мекарду лашгари баҳмани шавкати вқўти худро дар олам падед кард .

Шароб дар қаъри пиёла чун хӯн дар дили лолаи афсурда буд ва май лаъл дар даҳон чун лаъли Бадахшон дар кони сахт шуда , ҷомаи афлоки гилӣми сиёҳ буду фарши хоки ҳарири сипед .

Сухани риҷол бар минволи ин ҳол мерафт ва ҳар як мувофиқи вақту лоиқи ҳоли назмии роиқ аншоء мекарду насрии бадеъ ривоят мефармуд , то расиданди бад-ӣни каломи бадеъи ҳамадонии соҳиби мақомот ки : ҳозои явми ҷамади фӣаи хумрау хамади фӣаи ҷмраҳ .

Бад-ӣни талфиқу татбиқу таносуби лафзу маънӣ бисёр таҳсин рафт ва ин қасру эҷозро бҳди эъҷози расониданд ва муттафиқ шуданд ки ин сухани ҷузи дарин қолаб натавон оварад ва дар ҳеҷ тартибу таркиб манзум натавон пурвирд

То аз охири сафи ҷавонии фасеҳи забон , малеҳи баён , овоз дод ки : аиҳо алрҷоли мо ҳозои алқили волқол , ин чаҳ итнобасту асҳоб ва ин чаҳ ттўиласту тҳўил ки на ин калимот нас танзиласт

Ҳарчӣ на қуръони арабӣ ва на лафз набӣаст ки он яке ин тароз дорад ки : лоётўни бмслаҳу луи кони бъзҳми лбъзи зҳиро ва он дигари ин сифат дорад ки : ани ҳўи алои ваҳии иўҳии дигари ҳама аз зўоти ашкол ва амсоласт ва дар ҳади имкону адмон .

Агарчӣ ман дарин ртбти поя ва дарин дукон сармоя надорам , агар хоҳед ман ин дарро аз қолаби мансури бқолби манзуми даровараму шарти татбиқу талфиқ дар он нигоҳ дорам ва дар маънии шиддати ин фаслу ҳадати ин асл бар ҳасби ҳоли бтриқ артҷол бисозам ва бипардозам .

Чун ин даъват шунӯда шуд ва аинсўрт намӯда омад , узвҳо ҳамаи гӯши гашт ва даъвӣҳо ҳамаи фаромӯш , гуфтанд эй ҷавони ғризи ниқоби даъвӣ аз рӯй маънӣ бурдор ки сӯрати шаку гумон бе иқомаи байнау бурҳон дуруст наёяд , ҷавони ин байтро бар бдиҳаҳ гуфт ва ин дар дар ҳоли бсФт .

Ҳама гуфтанд хаи ха ва алейк айни аллоҳ аз ӯҳдаи як нимаи даъвӣ берун омадӣ бо онкии муаммои маърӯфи дарин мисроъ дарҷ кардӣу зиёдат аз он ртбт ки дар мансур буд бар манзум харҷ кардӣ , аммо фақат дувум ки ҷамади фӣа хумрааст бар ту боқии вҷом ҳариф фикан дар даст соқӣаст , бе инқитоъи анфосу истимдод аҷнос гуфт :

Наъраи таҳсин аз ёрону ҳамкорони баромад ва ҳар як боътзор ва истиғфор даромаданд , чун афсари фазл бар сари ниҳоду минбари даъвии бартари ниҳод .

Гуфт ин худ аз алфози тозӣу назмҳои ҳиҷозии саҳл ва осонаст ва ин суханро чанд гӯнаи ҳуҷҷату бурҳон , ки шаҷараи тозии зот ағсонасту илми арабяти фарохи майдон , агар касе бар шумо ақтроҳ кунад ки ин маъниро бтртиби ҳам дарин таркиби бнзм порсӣ ореду сӯрати маънӣ барқарор доред , ҳукми шумо дарин маънӣ чисту гушояндаи ин қуфл кист ?

Ҳама гуфтанд ки ин ақтроҳ дар забону даҳон мо нагунҷад ва дар баён ва бенон мо наёяд , агар ин кӣсаро сиррӣаст бар дасти тест ва агар ин сайдро ошиёнаи исти дршсти тест .

Ҷавони соъатии Аннан хотир бикшоду ҷосуси ҳимматро бар номӯс фикрат багумошт , ҳам бар вазни аввали ин назми мусалсал дар забон оварад .

Чун ин дигар санъат бидиданду ҳуҷҷати он саноат ва балоғат бишуниданд аз болои тақаддуми бншиб тааллум омаданду ҷавонро бар ҳама тақаддум доданд ва эҳтиром намуданд ва рўбдў овараданду Фўоӣд азу бишуниданду мушкилоти азуии бпрсиднд

То ҳам дар наъти сармоу сифати зимистони бқтъаҳи алии бен ҳасани бохрзии соҳиби китоби дмиаҳи алқсри расиданд ва ин қитъа машҳураст ва бар забонҳо мазкӯр , ҳар байтиро маъноеаст бикр ки бе қӯти фикр буи натавон расед чунонкӣ гуфтааст .

Ва ин абёти худ шаҳди комҳоу шароби ҷомҳосту арбоби ин санъат муттафиқанд бар ъзўбти лафзу метанати маънии ин қитъа , пас Нидоӣ дар ҳаввост аз чап ва рост бархест .

Гуфтанд ки инро ҷуфтӣ бояд ҳамрангу ёрии ҳамсанг , то бдлолти хотири ту крхӣ бо балхӣ ҷуфт шавад ва ҳар ду қитъа дар забон гуфт ояд .

Ҷавони соҳиби ҳунари хандони хандон , лаб аз дандони бардошт ва гуфт ин манзили чунин шоқ нест ва ин ақтроҳи таклифи мо лоитоқ на , гӯш доред то бишанвед ва бишинаванд то баҳақи бгрўид ва ин абёт бархонад .

Чун ин қитъаро поён карду ҳарифонро аз ин скри саргардон , чун болои ин фазл бидиданд ва олой ин сухан бишуниданд овози таҳсини боз аз пардаи роз берун шуду силки интизоми маҷлиси дигргўни гашт .

Ҷавони ин дар дарии брбдиҳаҳи бсФт ва ҳар як ӯро пеш омад ва мрҳбоӣӣ бигуфт , урӯқ аз он бодаи ммтлии гашту султони шароб бар ҳарими ақл муставле шуд , ҳар як аз канори якдигари матраҳӣ ва аз соиди мусоиди якдигар маснадӣ сохтанд .

Чун стоми субҳи бснони офтоб пора шуду ғавғои шаб аз хавфи султони рӯзи овора , бо субҳ аввал бархестаму хизмати ҷавони Ӯшро ки ҳарифи дӯш буд биёростам , дар хонаи асарӣ аз вай надидам ва дар шаҳр аз вай хабарӣ нишнидам .