Ҳикоят кард марои дӯстӣ ки дар дӯстии бириб буд ва дар макорими ахлоқ беайб , ки вақте аз авқоти шаҷараи ҷавонӣ бсмраҳамоне ороста буду чамани аҳди сбии бнсими сабои пероста

Шаби шабоб ҳануз ғсқӣ дошту замони кӯдакии нмтӣу нсқӣ , ҳануз машку анбари оризи бкоФўри аворизи мулаввас нашудау ҳлли ҷавонии бълли перӣ мрўс нагашта буд .

Андеша афтод ки азм ғурбатӣ карда ояду гузар бар ҳар турбатӣ карда шавад , дар гирди ин караи арзи зоти алтўлу алързи бқдмии пӯяндау ҳимматии ҷӯяндаи назарӣу сафарӣ ихтиёр уфтад .

Дарин маънии бтолъи мавлуду қироноти масъӯди бозгашта , баъд аз намози астхорту даъвоати астҷозти ин маънии мухаммир ва мшмр шуд .

Чун роҳилаи талаб бар адҳами шаби ниҳодаму мухаддираи дўоъиро лаб бар лаб гузорадам , рӯй бхтаҳ Ироқ оварадаму ибтидо аз шаҳр сипоҳон кардам ки маноқиби он шаҳри машҳур бисёр шунӯда будам ва дар савдои ондёри ғунуда .

Гуфтам буд ки ондўлти зер нигин ояду бори он орзӯ аз синаи базмин , борФқаҳ эй ки азм онсўб доштанд роҳи бардоштаму манозилро бқдми муҷоҳидати бгзоштм , то баъд аз таҳаммули шдоид ва тҷръ ?мукуаед аз нишебу фарози бабораи он паноҳи расидами бўқтӣ ки офтоб аз матлаъи нӯронии бншиби зулмоне раъй карда буд ва дар дарёии қиргўни ғӯтаи хӯрдау зангии шаб аз гиребони рӯмии рӯзи сари бароварда .

Аҳли қофилаи зоду роҳила дар он паноҳ биниҳоданду пойафзор сафар бикшоданд , чун аз рондан ва тохтан малул шуданд ҳар як босоишу хоб машғӯл шуданд .

Ҳануз аз даври хоб косӣ нагашта ва аз муддат посӣ нагузашта буд ки хурӯшии анбӯҳи вҷўшӣ бо шикваи баромад , сад ҳазор овози мтхолФу наъраи мутародиф аз замини оншҳр босмон мераседу нафири халқ аз қарори фарши Бамдор арш мекашид .

Кас надонист ки мӯҷиби он хурӯш чисту муҳайиҷи он фитна ва ҷӯш кист ? то онзмон ки овозаи иқомау азони босамоъ ва озон раседу зангии шаби лаби бардошту шбоҳнги рахт аз манзили шаби бгзошт .

Дарҳои шаҳр бикшоданду халқ рӯй бдрўозаҳ ниҳоданд , пурсидам ки он чандон хурӯш дар пардаи шаби дӯш чаҳ буд ? гуфтанд имрӯз дар ин шаҳр мусӣбатӣаст азим ва мотамӣаст ҷсим ки онкии муқтадои ин вилояту пешвои ин уммат буд дӯши шароби аҷал нӯш карда ва аз дори фанои бхтаҳи бақо нақл намӯда .

Ин ҷӯшу хурӯши бад-ӣн қтиътаст ва ин бонгу нафири бад-ӣни зҷиъти бостини об аз рӯй рафта шуду аноллаҳу анои илайҳ роҷъўн гуфта омад , бо худ гуфтам нахусти бостқболи ин ғаму ҳалқаи ин мотам бояд рафту ҳақи гузорӣ бояд карду мусулмононро ёрӣ .

Ин осеби баҳри остин ва ҷайб хоҳад расед ва ин мунодии баҳри кӯйу водӣ бар хоҳад омад , пас воҷибу нофила бо аҳли қофила фурӯ гузоштаму бдрёФти он мусӣбат бишитофтаму бдидни он турбат рой кардам ва худро дар он сафи мотам ҷой додам .

Ҷамъӣ дидам нишастау истодау ъамомаи хоҷагӣ аз сари ниҳода , ҷазаъу фазаъу хурӯшу ҷӯш аз майдони смки боиўони смоки расонида .

Осмон дар он мотами ҷома Фўтаҳ кардау мардумаки чашм дар оби ғӯтаи хӯрда , хоки иқдоми тоҷи фарқҳо шудау хӯни дидаҳо ғолия рухсорҳо гашта , чун овозҳо бғоит расед ва он нафиру зФир бенҳоят кашид .

Он ҳодиса аз ҳодисаи аҳад ва ҳнин даргузашт ва он мсиб аз мсиби ҳасану ҳусайни зиёдати гашт , перии соҳиби далқ аз миёни халқ барпоӣ хосту арӯси збонрои бзиўр сухан биёрост ва ин абёт бар забон ронад :

Мусулмонони ин чаҳ ъўили тавилу овоз дарозаст ки аз шумо бҳзрт бениёз мерасад ? бкоءи кбкоءи алмҷўси фии алноўўсу ъўили къўили алълили ман алғлили хурӯш аз ситамкорӣ дуруст ояду нафир аз бдкрдорони рости намояд ва агар зулмӣ меравад бомейри одил шаҳр бирабоед дошт то боз дорад ва агар ҷӯрӣаст бо шаҳнаи вилоят бибояд гуфт то рафъ кунад .

На нахустин ҷиноза Эйаст ки аз дарвозаи ҷаҳони берун шудааст ва на аввали тобўтист ки аз буюти фанои бҳонўти бақо нақл кардааст ва мо Муҳамади алои расӯли қади хулати ман қиблаи алрсли онро ки одаму оламёнро бтФили вуҷӯди вай бар моидаи ҳаёти бншонднд

Ин шарбат бидоданд ва ин ном бар вай ниҳоданд ки анк мет ва анҳм метун одам ки матлаъи тхлиқ буд дар мақтаи ин тафреқ гудохта шуду Муҳамад ( с ) ки хотами ин кор буд аз шарафи ин кор барандохта шуду иброҳӣм ( ъ ) ки қадами хулат ӯ бар мФрши оташ буд ҳалқи дарин дом овехту сулаймон ки зини набувваташ бар китфи боди ниҳода буд азин ҳодиса натавонист гурехт .

Нӯҳ ( ъ ) ҳазор сол бизӣаст ва назисту луқмони андари ҳазор сол бимонад ва намонад , ёқӯб ( ъ ) дарин воқеаи даст аз ишқи Юсуфи бдошт , Юсуф ( ъ ) дарин ҳодисаи Зулайхоро бгзошт .

Маҷнӯн чун бар сари ин кӯй расед номи Лайлӣ фаромӯш кард , Вомиқ чун дарин тӣа афтод аз зикри узрои хомӯши гашт , лкли амреи иўмӣзи шаъни иғниаҳ , офаринанда дар офарӣдаи худ тасарруф кард чаҳ ғаму таъассуф воҷиб ояд

Ва бахшанда дар бахшидаи худ ҳал ва ақд фармуд чаҳ ҷӯшу хурӯш лозим ояд , чаро ором нагиред ва бондом набошед ? чаро шайтони табиатро мақҳури султон шариъат надореду ҳалу ақди амонотро бомонт ниҳанда боз нагузоред ?

Пас чун назм дрр барандохт ва ин фасл бипардохт , сафи он мотами бихрўши гашту деги мусӣбат кам ҷӯш , ғрмоءи шариъати гиребон табиат бигирифту сукӯну оромӣу махраҷӣу анҷомӣ падед омад .

Пери гилӣми пӯши бараҳнаи дӯшро ҳар каси сноӣӣ ва мрҳбоӣӣ мегуфт , чун соъатии тамоми ббўду ҷамъ аз он хурӯш ва ҷӯш биёсуду ҳавоси мутаҳаррики сокини гашт ва дилҳои музтариби бёрмид .

Пери мутафаккири ҳам дар он гӯша нишасту забон аз гуфт барбаст , табъро аз фикрат нўолаҳ медоду забонро бахотир ҳавола мекард , гӯшҳо мунтазири он фасоҳату малоҳати монда буд ва дилҳо бастаи он роҳату истироҳат шуда , пас пери баъд аз таъаммул бисёр соъатии бқўти бизоъатӣ ки дошт овози фасеҳонаи бардошт ва гуфт :

Пас аз ғрри назми бдрр наср омад ва гуфт эй мусулмонони ин чаҳ оташ буд ки бад-ӣни зӯдӣ афсурда шуд ва ин чаҳ шукуфае буд ки бад-ӣни осонии пажмурдаи гашт ?

Шумо надонистаед ки марги уламои слмаҳи дайн мусулмонӣаст ва болотарин ҳодисаи осмонӣ , ҳар олам ки аз олами адам дар олами қадами муҷоҳидати ниҳод , аз риҳлату ҳиҷрат ӯ инҳидоми кишварӣу анҳзом лашгарӣ бошад , ки ҳазор кулоҳи мурассаъ дар шореъи марги мақта ва муталошӣ гардад

Он вазн надорад ва ин қадар наёрад ки гӯшаи решаи дастори олимиро ҳаракат ва ташвишӣ уфтад ки рафтани иктн дигараст ва рафтан як анҷумани дигар , вафоти инсонӣ дигарасту вафоти ҷаҳонии дигар .

Зинҳори зинҳор ки ин оташ бояд солҳо мнтФӣ нашавад ва ин ашгҳо бояд бъмрҳо мхтФӣ намонад , вафои дӯстон дар чаману бӯстон ҳар каси нигоҳ натавонад дошт , ҳиҳнои тзли алоқдом .

Дарин вафоу аҳди бҷду ҷаҳд бибояд кушед , ин кос дар тдоўласт ва ин нўолаҳ дар тановул ва ин Нидоҳо баҳамаи гӯшҳо расидааст ва ин қадаҳ лабҳо чашида .

Пас пери дасти бдъои бардошту афсонаи азои бгзошт , чун ҳалқаи он мотам гусаста шуду сафи он иҷтимои шикастаи гашт , ҳар каси бахонау ошиёнае раъй кард .

Ман ҷустани перро бсохтм , чун бод ва чун оби баҳр ҷониб бишитофтаму баҳр тараф битохтам аз он пери Фсоли нафас висол наёфтам , агар чаҳ дар ҷустан мӯӣ бшикофтам .