Ҳикоят кард марои дӯстӣ ки дар маваддати яд Байзо дошт ва дар муҳаббати рои бино ки : вақте аз ихвони ҳзр мшткӣ шудам ва бар Асои сафари муттакии гаштам .

Хостам ки қадамӣ чанд биспураму марҳалае чанд бшмрм , то малолати ихвони бтътФ бадал шаваду нафрати ёрон бтأлФ бозгардад ки тӯли иқомати мӯҷиб сӣомтасту адмони суҳбати иллати надомат .

Ногоҳ бе ҳеҷ ъдту муддат рафтанро рой кардаму эътимод бар мураккаби пой , зини иродат бар барроқи иштиёқи ниҳодаму қадами муҷоҳидат дар роҳи Ироқ , табъӣ аз иқомати малулу азмӣ дар ҳаракати аҷул .

Чун фарсангӣ чанд аз роҳ кӯтоҳ кардам ва дар авоқибу нўоӣби сафари нигоҳ , гуфтам роҳро азёрӣу дорро аз ҷорӣ чора набӯд .

Алдлили сами алсбил ки шарти аҳаму рукни атум дар супурдани тариқи бадаст кардан рафиқаст , муфрад давидани суннат ҳилоласт ва танҳо рафтани расми хаёл .

Дар ин тафаккур соъатӣ биёсудам ва дар сояи дарахтии бғнўдм , чун чашм бикшодам перӣ дидам хуши навоу латифи лақо , бар тарафӣ дигар нишаста анбону Асо дар пеши муроқиби зоду раҳлаи хеш , пӯшида дарӣ месифт ва бо худ суханӣ мегуфт ва дар баробари ваии сарвии сроФроштаҳ дар чамании кошта , боди баҳорӣ бар вай мевазид вози ҷунбиши он насим минӯеду пер дар вай механдид .

Гӯши доштам то пери сайёҳ чаҳ мегуяд ва аз он тараннуму табассум чаҳ меҷӯяд ? ин назм дар забон дошт ва ин дар дар даҳон , аз ҷигари кабоб бо чашм пуроб мегуфт :

Пас назми тозии бгзошт ва навой дарии бардошт ва ин абётро бар забон ронад ва ин тарҷума дар баён оварад .

Чун ин байтҳо пардохт ва ин навоҳо бсохти Асо дар мушт гирифту рахти брпшт , хост ки қадам бардорад маро фурӯ гузорад .

Овоз додам ва гуфтам шихосиру асири зъиФкми бад-ӣни гармии мтоз ки дар қофилаи зъиФоннду бад-ӣни ҳади мштоб ки дар хизмати нҳиФоннд , аз барроқи ҳиммат бар мураккаб муҷоҳидат нишин , то сусти поёни корвон аз гирди мавкиби ту боз намонанд .

Пери боз пас нагирист ва гуфт эй ҷавони бхсб ки бо сояу обу сукӯн , ҳаракат хуш ноед мсқлаҳи бори худ бар доман ман мабанд ки ҳар ду аз сайр беафтем .

Анати фии ҳолу анои фии ҳоли ту дар манзили аввалӣ ва ман дар марҳалаи охир , ту ҳануз рафтани бпоӣу фурӯд омадан биҷой наёмухтае , дар ҳар фарсанги ҳазор харсанги ниҳода ва дар ҳар манзили ҳазор мушкил афтодааст .

Рафиқи ҳамдами бадасти ор то аз қадам науфтӣ , раси аллъби ирфони алҳриФи ту дар талаби муроди оростае ва ман аз сари муроди бархеста , ту мақсӯди митлбӣ ва ман аз мақсӯди мигризм

Турои бодия дар пешаст марои каъбаи дрпс , хокиро ки ҳарифии бодбоид , соъатяш бардораду лекини зудаш фурӯ гузорад , дар дам аввал биомезад ва дар дами дувуми фурӯи резад ки ин ҳама касофатаст ва он ҳамаи латофат , ин ҳамаи диранг ва сукӯнаст ва он ҳамаи ҳаракати гӯногӯн .

Гуфтам ман даст аз суҳбат чун ту рафиқӣ дар чунин мзиқӣ надорам , агар ҳамаи сайр фарсангӣаст , илм ва фарҳангӣаст , ки дар оми илми бухл ва шҳ несту аноءи фазлу ҳунар бетарашшӯҳ на , аФқнои фии сулӯки ҳозои албсоту аҳднои илои сўоءи алсрот .

Пер гуфт эй ҷавони манъу ради тобдини сари ҳад беш накушуд қадам дар на ва бигӯӣ : бисмии аллоҳи алдлили аҳодии фии зулмоти албҳр ва алўодӣ бидон эй ҷавон ки олами сафари олами таҷриба ва имтиҳонасту бутаи риёзату абтлоءи ахлоқи мардонро бмизони сафар бар кашанд ва аз меъёри сафар имтиҳон кунанд ки : алсФри меъёри алохлоқи айёри ҷавҳари одамӣ дар бутаи риёзати сафар падед ояд

Ва онкии Сайиди олам фармӯдааст ки : алсФри қитъаи ман алсФри маънии ин ҳадис онаст ки то оташ сафар набӯд , зари холиси ахлоқ аз пашизи ноқиси нифоқ ҷудо нашавад , алои сафари ҳаҷу ҳаракати ғзўро ки мӯҷиби наҷот ва иллат дараҷотаст қитъаи ман алнор натавон хонд .

Пас маълум шуд ки ин оташ оташӣаст ки дар тамизи миёни зару пашиз , ҳар ки пойафзор сафар дар пойу зиёрати оламро эътибор ва рой кард , қадам бар фарқ истиқомат заду хок бар чеҳраи саломати андохт .

Аз ӣнҷост ки азизтар меҳмон дар хонақоҳи аҳли тасаввуф мусофирасту суннати ин тайифааст ки мусофирро ҳукм то он вақт нофиз бошад ки пойафзор сафар бигушоеду сафарро бҳзр бадал кунад .

Аз ӣнҷост ки бори таклиф дар ҳақ ӯ бҳди тнсиФ боз меояд ки слўаҳи алмсоФр мусанно бидон эй ҷавони ҳӯшёри гарми рафтор ки ҳамаи мавҷӯдотро ки офариданд дар мақарӣ офариданд алои одамиро ки дар ммрӣ офариданд , кун фии алднёи конки ғариб ӯ къобри сиблат .

Ва ҷой дигар фармуд ки дунёи қнтраҳи Фоъбрўҳоу лои тъмрўҳо , дунёи пули роҳгзорон барои сафар қиёматаст на мақари аҳли иқомату адомт , хитоби сирўоу сиҳўодри қуръону ахбори фаровон омадааст , аммо наси ақимўоу лои табари ҳавво ҳануз мурсалу манзил нашудааст .

Боди соиру мутаҳаррики рӯзии садбори бҷибу остин мақсӯд бирасад ва бо зулфу ҷаъди маъшӯқи бозӣ ва таннозӣ кунаду бози хоки сабуру қўрро солҳо чеҳраи азиз бар гузаргоҳи соликон бояд ниҳод то рӯзии қадами мақсӯд бар ваии супурд ё гоми маъшӯқ бар вай гузарад ки он ошиқ мусофираст ва ин ошиқи муқӣм .

Аммо эй ҷавон зинҳор то нахусти даст дар доман ҳамроҳӣ назанӣ пой дар арсаи гоҳ сафар манеҳ , ки : алвоҳади шайтон яъне қолаб танҳо бҳкми муроди шаҳвонӣ , сифат шайтонӣ дорад .

Пас қолаби муфради бдинмънии шайтони муҷаррад буд аммо ҳам рафиқӣ ва ҳам тариқиро одоб ва шароитаст берун аз онкӣ ҳар ду ҳам мноҳл ва ҳам манозил бошанду матраҳи рахт дар соя икдрхт афкананд .

Ҳақоиқи ин илми дақиқ дар мхолтаҳи одоби тариқ аз абии бикри садиқ бояд омухт ки дар суҳбати Сайиди олам чун азми рафиқӣ ғор кард пошнаи азиз дар даҳон мор кард бухори заҳри ноб аз пои бҷгри кабоб тараққӣ мекарду овози анину ҳнини ранҷи тўқӣу бзбон ҳол мегуфт :

Бо чандини рФқу мудороу ҳаламу муҳобои он сарвар мефармуд луи канти мтхзои хлилои лои тхзти абобкри хлило агар дар ин мзиқи сафари пойафзор ҳеҷ рафиқ дар гунҷидӣ он садиқ будӣ , алои онкии моро сафарҳои шоқ ва роҳҳои махуфи Ироқ дар пешаст ки асби ҳеҷ рафиқ дар он майдон ҷавлон накунаду хари ҳеҷ ёри дарин мзиқ бор накушуд .

Сафарӣ ки гоми аввали ман алмсҷдулҳаром илои алмсҷди алақсо буд , бӯдани ёрони сусти соқи таклифи молоитоқ буд ки аз ёрони ин бисоту фарш , рафиқии сафари курсӣ ва арш наёяд

АлрФиқи алоълии Мӯсои хост ки бо Хизр рафиқӣ кунад дар ду гоми се дом дар поиш овехт то дар чаҳоруми қадами домани суҳбат ббоист фишонду ояи ҳозои фироқи бинӣу бинк брбоист хонд .

Сӯфӣ ки аз хонақоҳи бдъўт самоъ равад ва аз олами тафриқаи бҳлқаҳи иҷтимои хиромад , ҳар киро гуяд бо ӯ рафиқӣ кунад аммо дар бодияи таҷарруду таваккул бемаълуму тавассул қадам мебояд ниҳод то маълум гардад ки моҳ бо ту ҳарифӣу соя бо ту надимӣ накунад .

Азои азми алмтлўби қул алмсоъд

Агар мақсӯди талабӣ танҳоу ваҳиду муфраду муҷарради рӯ , ки набояд ин ёри ҳам дар он ёри овезад ва ин дӯсти ҳам дар он пӯсти хезаду алшркаҳи фии алъёни айб , агар маъшӯқи талабии худ рафиқ ҷустану ёри бурдани сади роҳи истироҳату фатҳи боб абоҳтаст .

Чун дар аснои он иқдоми ин шароеъу аҳком бар ман хонду басари манзили осўдну ҳарим ғнўдн раседем , пер гуфт : мтиаҳи нафасро осоишӣ бояд доду мсқлаҳи сафарро аз гардану сар бибояд ниҳод , ки манзил дарозасту роҳи пари нишебу фароз чун бҳкми ишораи пери қоидаи тадбири ммҳди гашти Аннани қадами бкшидиму таноб сафар бикшодем .

Хӯрданӣ бихӯрадем вгФтнӣ бигуфтем ва ҳар як бгўшаҳ Эй бихуфтем , чун чашм бикшодем , рафиқро овоз додам , гом бардошта буду манзили бгзоштаҳ , надонам ки бмотми шитофт ё бсўр , ва бсидо рафт ё бсўр .