Бӯдааст ёр бе ман агар дӯш бо рақиб

ё ман ба қатл май расми имрӯз ё рақиб

Шукри худо ки мард ба нокомӣ ва надид

Марги маро ки май талабад аз худои рақиб

Бо ёри шарҳи дарди ҷдоӣии чисони даҳум

Чун як нафас намешавад аз ваии ҷудои рақиб

Ҳам ошност бо ту ва ҳам муҳаррам эй дареғ

Зулмаст бо саги ту буд ошнои рақиб

Дар ошиқии ҳазор ғам ва дард ҳаст ва нест

Дардӣ аз ин бтар ки буд ёр бо рақиб

Бо ҳотиф ончӣ карда ки ӯ донаду худо

Бинад ҷазои ҷумла ба рӯзи ҷазои рақиб