Гул доғаст ки саҳрои дилам хуррам азуаст

Хӯн гармаст ки носури маро марҳам азуаст

Ҳар чаҳ аз дӯст расад нохушу хуш , хуш бошад

Шарбати васли азу , талхии ҳиҷрон ҳам азуаст

Ҳалқаи бандагии ишқ ба мо арзонӣ

Ки дар ангушти сулаймонии мо хотам азуаст

Ба ки то ваъдаи дидор , вафо созад ёр

Нигарони чашми дили муҳаррам ва номаҳрам азуаст

Миннати абри баҳор аз раг мижгон дорем

Кишти умеди ҷигари ташнаи моро нам азуаст

Ишқ кӯ шуд ба саранҷоми дили об шуда

Қуфли ганҷинаи гул , дар гиреҳ шабнам азуаст

Беҳтар онаст ки созам ба парешонеи дил

Сари он зулф бинозам ки ҷаҳон дарҳам азуаст

На садафи гашти паии гавҳари ирфони пайдо

Эҳтироми малику манзалат одам азуаст

Тоқи абрӯии ту , то қиблаи ушшоқ шудаи сет

Пушти афлок ба таъзими дили мо хам азуаст

Сар савдо задагон зулфи туро нест чаро ?

Магари ошуфтагии хотири дилҳо кам азуаст

Ин ҷавоби ғазали дилкаши саъдии сети ҳазин

Ки неи хомаи оташи нафасамро дам азуаст