Дишаб ки чашми масти ту хотири навоз буд

То субҳ бар рухам дар майхонаи боз буд

Рӯзӣ ки ишқ , хоки диёри ниёзи гашт

Сарви ту хўшхром , ба гулгашти ноз буд

То дилхароши булбули ман завқ нола дошт

Гулбун ба сарфарозӣу гулшан ба соз буд

Бениши нигар ки оинаи муҳаррам гирифта аст

Рӯе ки аз нигоҳи маниши эҳтироз буд

Тарафӣ набастаем азон оташини изор

Восўхтни талофии сӯзу гудоз буд

Наздик шуд ки аз нафаси нолаи бушковад

Меҳри лабам ки ғунчаи бустони роз буд

Як мӯӣ дар ҳалоки ҳазин кӯтаҳӣ накард

Зулфӣ ки сояпарвар умри дароз буд