Ва манеҳам : Суҳайли маърифату қутби муҳаббат , Абуабдуллои аҳмдбни яҳёи бен алҷлоء , разии аллоҳи анҳу

Аз бузургони қавм буду содоти вақт . Ва вайро тариқии некӯу сиратии писандида буду соҳиби ҷунайд буду Абулҳасани нурӣу ҷамоатӣ аз кбро , разии аллоҳи анҳуам вайро каломии олӣу ашоротӣ латифаст андари ҳақоиқ .

Аз вай меояд ки гуфт : « ҳамаи алъорФи إлии мавлоаи Флми иътФи إлии шийъи сўоаҳ . » ҳиммати ориф бо ҳақ бошад ва аз вай ба ҳеҷ чиз боз нагардад ва бар ҳеҷ чиз фурӯ наёяд ; аз он ки орифро ба ҷузи маърифати ваии ҳеҷ чиз набошад . Чун сармояи дилаши маърифат буд мақсӯди ҳимматаши руят буд ; аз он чаҳ парокандагии ҳамми ҳамӯам бор овараду ҳамӯам аз даргоҳ ҳақ боздорад .

Аз ваии ҳикояти оранд ки гуфт : рӯзӣ тарсое дидам хӯбрӯй . Дар ҷамоли вай мутаҳайир шудам , андари муқобилаи ваии бистодм . Ҷунайди раҳмаи аллоҳ бар ман гузар кард . Бо вай гуфтам : « эй устод , худои таъолии ин чунин рӯй ба оташ дӯзах бихоҳад сӯхт ? » маро гуфт , разии аллоҳи анҳу : « эй писар , ин бозорча нафасаст ки туро бар ин медорад на назораи ибрат ; ки агар ба ибрат майнигарӣ , андар ҳар заррае аз мавҷӯдоти ҳамин ъҷўбаҳ мавҷӯдаст ; аммо зуд бошад ки ту бад-ӣн бе ҳурматии муаззаби гардӣ . » гуфт : чун ҷунайд рӯй аз ман бгрдонид , андари ҳоли қуръон фаромӯш кардам то солҳо май асъонти хостам аз худои таъолӣ ва тавба кардам то қуръон ба даст оварадам . Акнӯн Зуҳра он надорам ки ба ҳеҷ чиз аз мавҷӯдот илтифот кунам ё вақти худро ба назари андари ашёи зойеъи гардонам .