Машойихро разии аллоҳи анҳуам андари ин маънӣ ҳар яке латифа Эйаст ба рамз .

Абӯсаид хроз гуяд разии аллоҳи анҳу , ки соҳиб мазҳабаст ки : « алФноءи Фноءи алъбди ани рؤиаҳи алъбўдиаҳ ,у албқоءи бқоءи алъбди бшоҳди алолҳиаҳ . »

Фанои фаноӣ банда бошад аз руяти бандагӣу бақои бақоӣ банда бошад ба шоҳиди илоҳӣ ; яъне андари кирдори бандагии офат буду банда ба ҳақиқати бандагӣ онгоҳ расад ки варо ба кирдори худ дидор набошад ва аз дид феъли худ фонӣ гардад ва ба дид фазли худованди таъолии боқӣ , то нисбати мъомлтши ҷумла ба ҳақ бошад на ба худ ; ки он чаҳ ба бандаи мақрун буд аз феъли вай , бҷмлаҳи ноқис буд ва он чаҳ аз ҳақи таъолии бадви мавсул буд , ҷумлаи комил буд . Пас чун банда аз мутаъаллиқоти худ фонӣ шавад ба ҷамоли илоҳяти ҳақ боқӣ гардад .

Ва Абуёқӯби наҳр ҷӯрӣ гуяд , раҳмаи аллоҳи алайҳ : « саҳаи алъбўдиаҳи фии алФноءи волбқоء . » сиҳҳати бандагӣ кардани андари фано ва бақост ; аз он чаҳ то банда аз кули насиби худ тбро накунад шоистаи хизмат ба ихлос нагардад . Пас тбро аз насиби одамияти фано буду ихлоси андари убудийяти бақо .

Иброҳӣм шебон гуяд , раҳмаи аллоҳи алайҳ : « илми алФноءу албқоءу идўри алии إхлоси алўҳдониаҳу саҳаи алъбўдиаҳ , ва мо кони ғайри ҳозои Фҳўи алмғолиту алзндқаҳ . »

Қоидаи илми фаноу бақо бар ихлос ваҳдониятаст ; яъне чун банда ба ваҳдонияти ҳақ мақар ояд худро мағлубу мақҳури ҳукм ҳақ бинад ,у мағлуби андари ғалабаи ғолиби фонӣ буд ва чун фанои вай бар вай дуруст гардад , ба аҷзи худ иқрор кунаду ҷузи бандагӣ ӯ чора Эй набинад чанги андари даргоҳ ризо занад . Ва ҳаркии фанови бақоро ба ҷузи ин иборатӣ кунад яъне иборатӣ ки фаноро фаноӣ айн донаду бақоро бақои айн зндқаҳ бошаду мазҳаби насоро ; чунон ки пеш аз ин рафт .

Ва соҳиб китоб гуяд раҳмаи аллоҳи алайҳ ки : ҷумлаи ақоўил аз рӯй маънӣ ба як дигар наздикаст , агарчӣ ба иборат мухталифанду ҳақиқати ин ҷумла онаст ки фанои мари бандаро аз ҳастӣ худ бо руяти ҷалоли ҳақу кашфи азимати ваии барад ; то андари ғалабаи ҷалолаши дунёу уқбо фаромӯш кунаду аҳволу мақоми андари хатари ҳимматаши ҳақири намояд . Каромоти андари рӯзгораш муталошӣ шавад аз ақлу нафас фонӣ гардад , ва аз фано низ фонӣ шавад . Андари айни он фанои забонаш ба ҳақ нотиқ гардаду тани хошиъу хозеъ ; чунон ки андари ибтидои ихроҷи зрит аз пушти одами алайҳи ассалом бе таркиби офоти андари ҳоли аҳди убудийят .

Ва яке гуяд аз машойихи разии аллоҳи анҳу андари ин маънӣ :

Ва дайгарӣ гуяд :

Инаст аҳкоми фаноу бақо . Андари боби фақру боби тасаввуф тарафӣ биоварадаам , ва ҳарҷо ки андари ин китоб аз фаноу бақо иборат кунам мурод ин бошад . Инаст қонӯни мазҳаби харрозӣону асли он . Он пери бузургвор , некӯи рӯзгор мардӣ бӯдааст ва ин некӯ аслӣасту фаслӣ ки далел васл бошад бар асл бошаду андари ҷараёни каломи ин тайифаи ин иборати сахт машҳураст . Валлоҳи аълами болсўобу илайҳи алмрҷъу алмоб .