Ёри мо маҳмил нишину сорибон мстъҷл аст

Чун равони гирдам ки зоб дида поем дар гул аст

намеравад ман дар пеш фарёд медорам валек

Ҳамчуи овози ҷараси фарёди мо беҳосил аст

Рӯ ба ҳар ҷониб ки оради қиблаи ҷон ҳо шавад

Манзилии конҷо фурӯд ояд заминӣ мқбл аст

Зистан бе рӯй ту сӯрат наме бандади маро

Венаи тасаввури худ маро беш аз фироқаш қотил аст

Суҳбати хубони балои ҷони муштоқон буд

Гарчи осонаст пайвастан баридан мушкил аст

Кист монандаши ки то ошиқ шавад хурсанд аз ӯ

Дигарон аз обу гули манзурам аз ҷон ва дил аст

Сарв зад бо қоматаши лофи дурӯғ аз ростӣ

Мардуми соҳиб назар донад ки қавлаш ботил аст

Гар маломат гар надонад ҳоли мо айбаш макун

Мо миёни мавҷи дарёӣам ва ӯ брсоҳл аст

Сӯзи оташ шамъ медонад ки бо парвона чист

Ҳамнишин шамъи сӯзон аз ҳарорат ғофил аст

Хасм мегуяд ки ншкибдҳамам аз некӯон

Ҳар ки ҷон ошно дорад ба эшон моил аст