Бирав эй зоҳиди мағруру мадаи моро панд

Ошиқонро ба худои бахши маломат то чанд

Ман девонаи зи занҷир наме андешам

Ки кашида сети марои зулфи мусалсал дар банд

Хусравон аз пай нахҷӣр давонанд вале

Сайди хубон ба дили хеши даройад ба каманд

На чунон волаи он сӯрату боло шуда ам

Ки маро бо дгарии меҳр буд ё пайванд

Гули рӯяти магар аз боғ биҳишт овараданд

Ки ба гулзор гулӣ нест ба рӯят монанд

Гар буд парвариши нешикар аз оби ҳаёт

Ҳам насозанд аз он чун лаби ширини ту қанд

Кардам андешаи бад-ӣни ҳасану латофат ки туе

Дигар аз модар айтом назояд фарзанд

Аз ту ншкибм ва ором нагирам нафасӣ

Ошиқ онаст ки аз дӯст набошад хурсанд

Май дамади буии хушат ҳар нафас аз шеър ҳамам

Лоҷарами валвалае дар ҳамаи офоқи афканд