Шуд асири мусалламии андари набард

Қоидӣ аз қоидони язди ҷирад

Габри борони дидау айёр буд

Ҳилаи ҷӯу пурфану макор буд

Аз мақоми худ хабардораш накард

Ҳам зи номи худ хабардораш накард

Гуфт мехоҳам ки ҷони бахшеи маро

Чун мусулмонони амони бахшеи маро

Кард мусаллами теғро андари ниёам

Гуфт хўнтрихтн бар ман ҳаром

Чун дирафши Ковиёнӣ чок шуд

Оташи авлоди сосон хок шуд

Ошкоро шуд ки ҷобонаст ӯ

Мейри сарбозон Эронаст ӯ

Қатл ӯ аз мейр аскар хостанд

Аз фиреб ӯ сухан оростанд

Бўъбиди он Сайиди фавҷи ҳиҷоз

Дар вғои азмаши зи лашкар бе ниёз

Гуфт эй ёрон мусулмонем мо

Тор чангем ва як оҳангем мо

Наъра ӣ ҳайдар навой бўзр аст

Гарчи аз ҳалқи балол ва қанбар аст

Ҳар яке аз мо амин миллат аст

Сулҳи вкинш , сулҳи вкин миллат аст

Миллат ар гардад асоси ҷони фард

Аҳд миллат мешавад паймони фард

Гарчи ҷобони душман мо бӯда аст

Мусалламӣ ӯро амон бахшуда аст

Хӯн ӯ эй мъшри хиролоном

Бар дами теғи мусулмонони ҳаром