эй сияҳи чашм чаҳ дидӣ ту аз ин дидаи гуноҳ
Ки нигоҳат чу кунам хира кунӣ чашми сиёҳ
Ҳаркасӣ бо кас дар кӯча шавад рӯёрӯӣ
Ҳамаро чашм фитад бар рухи ҳам хоҳ нахоҳ
Пеши чашми ту гунаҳкори ҳамин чашм манаст
Чашмҳои дгаронро набӯд ҳеҷ гуноҳ
Ту ба нзмиаҳу мустахдими таъмӣнотӣ
Гар хатокори марои донеи зини гӯнаи нигоҳ
Ҷалб бар дарга худ кун паии истинтоқам
Баҳри таҳқиқи нигаҳи дори маро дар даргоҳ
Ҳар ду дастамро бо банди камари шамшерат
Сахт барбанд ки аз ғайр ту гардад кӯтоҳ
Сози таҳти назари худ ду се маи тавқифам
Ҳабс торик кун андари хами он зулфи дўтоаҳ
Бар танами пӯш аз он ҷома ки дуздон пӯшанд
Ба гуноҳӣ ки чаро кардам дуздидаи нигоҳ
Дар радифи ҳамаи дуздони ду ба ду чор ба чор
Паии тастиҳи хиёбон бару рўбидни роҳ
Ҳеҷ як лаҳза машав даври зи болои серум
То ба сар нагзарад умеди фирорам ногоҳ
Шарт бошад ки зи озодии худ дам назанам
Гарчи машрӯта талаб бошаму озодии хоҳ
Ман гувоҳӣ нагирифтам ки туро дорам дӯст
То муфаттиши шунӯди қиссаи ишқами зи гувоҳ
Доғи меҳри ту буд шоҳид бар ҷабҳаи ман
Венаи чунин доғ набошад дгаронро ба ҷбоаҳ
Ман гирифтам ки туро дар дил худ дорам дӯст
Он ки будат ки зи рози дил ман кард огоҳ
Хуб ҳис кардӣ ошиқ шудан ойин манаст
Ин ба ман ирс расед аз падарами тоби сроаҳ
Беҷиҳат ахм макун , тунди Марв , зишт магӯ
Ки чу ман баҳри ту пайдо нашавад хотирахо
Баҳри ман каҷ кунӣ абрӯ , бирав эй чашми сифед
Ваа чаҳ беҷо ғалатӣ шуд бирав эй чашми сиёҳ
Ки туро гуфт ки дар кӯча саломам накунӣ ?
Ки туро гуфт ки бояд нарӯй бо ман роҳ ?
Он ки гуяд бигурез аз ман ва бо ӯ биншин
Хоҳад аз чолаи буруни оеу уфтӣ дар чоҳ
Он рафиқи ту турои маслиҳати хеши омухт
Ба худо май барам аз дасти рафиқи ту паноҳ
Кист ҷузи ман ки хӯрд ботно аз баҳри ту ғам
Кист ҷузи ман ки кашад воқеан аз баҳри ту оҳ
Кист ҷузи ман ки агар шаҳри пар аз хушгил буд
ӯ ҳамон шахси туро хоҳад алои ллаҳ
Кист устодтар аз ман ки кмоҳӣ донад
Ки чаҳ устодӣ дар хилқат ту кард аллоҳ
Кист ҷузи ман ки занад як маи озоди қалам
Ва оварад пеши ту шаҳрияи худ охири моҳ
Даври периро бо меҳнату сахтии супурд
Ки ту айёми ҷавонии гузароне ба рифоҳ
Фии алмислгар сару пои худ ӯ монад лухт
Каллау кафши хиради баҳри ту бо кафшу кулоҳ
Ман ҳамон сӯрати зебои туро дорам дӯст
Мутмаин бош ки дар ман набӯд қувваи боҳ
Ба ҳавоӣ ту кунам гардиши боғи миллӣ
Ба суроғи ту рӯми мақбараи нодири шоҳ
Кӯҳи сангиро дар роҳи ту бар синаи занам
Санг бар сина задани беҳтар аз ин дорад роҳ
Хоҳии имрӯз ба ман ахм куну хоҳӣ на
Оқибати рому длороми манӣ хоҳ нахоҳ
Ҳозирами даккаи полудаи фуруши дами арг
Бо ту полуда хӯрам ман ки нахурдам бо шоҳ
Бо дршкаҳи брмт то гули хтмӣ ҳар рӯз
Чаҳ кунам нест дар ин шаҳри ҷузи ин гардишгоҳ
Гар диҳад раҳи падари донишу сдролтҷор
Бо ту осӯдаи тавон буд шабӣ дар нави чоҳ
Бош бинӣ ки ту худ сӯии ман ое бо майл
Гарчи имрӯз ба ман май гузарӣ бо икроҳ
Бош бинӣ ки вифоқи ман ва ту зоил кард
Мисли « воФқи шини табақа » аз афвоҳ
Шукр имрӯз бикун қадар муҳибон бишнос
Ман нагӯям ки дар охир чаҳ шавад вои асФоаҳ
Дид хоҳӣ ки ту ҳам мисли фалони аддавла
Хати баровардае аз гирди биногваш чу моҳ
Лоҷарам меҳр кунӣ пешау пеши ореи чбр
Бӯсад бишуморем аз лутфи зи як то панҷоҳ
Каҷи Марв лаҷ макун Эраҷ машав оқое кун
Чокронтро некӯтар аз ин дори нигоҳ
Гоҳе аҳволи маро низ бипурс аз дам дар
Гоҳе аз лутфи маро низ бибин дар сари роҳ
На чу ман ошиқӣ уфтад на чу ту маъшӯқӣ
Ҳар ду бешубҳа надорем шабаҳ аз ашбоаҳ
Гар ба дарёи шӯии андари дили таҳти албҳрӣ
ё рӯй дар шиками зиплн бар қуллаи моҳ
Вар рӯй дар ҳарами қудси таҳассуни ҷӯӣ
Оқибати моли манӣ моли ман ани шоаллоҳ