Омад марои ду ҳадя чу ду қурси меҳру моҳ

Бо номае ду чун ду тибқи гавҳари смин

Аз ҳиأти шарифаи нисвони рай ки бод

Бар ҳиأти офарин ва бар ин ҳиأти офарин

Як нома буд ҳовии ашъори дили писанд

Як нома низ ҳовии афкор дил нишин

Ваон ҳар ду ҳадяи қуттӣу гулдони нуқра Эй

Чун синаи фиришта ва чун ноӣ ҳури айн

Сигарҳои нухба дар он қуттии қашанг

Гулҳои нозанин дар гулдони нозанин

Таъсир карда гуфта ман дар дили бенот

Зон пештар ки рахна кунад дар дили Бенин

Хуш гуфт онкӣ гуфт ки ин ҷинси алтФнд

Ҳассос тар шаванд латифони алии алиқин

Ҷинси латиф зуд кунад ҳиси неку бад

Ҷинси латиф беш кунад дараки меҳру кин

Ҷинси латифи ҷинси латиф орзӯ кунад

Дар ҳам дӯди ду нур ки гардад ба ҳам қарин

Ҳар чанд марду зани з ҳам оянд дар вуҷӯд

Лекини ҳазор фарқ буд байни он ва ин

Аз санг низ оина зояд вале куҷост

Дар санги он сафои тану покии ҷабин

Занбӯру наҳл ҳар ду з як гавҳаранд лек

Занбӯр неш овараду наҳли ангабин

Ин меҳр аз ду мадриса бар ман тулӯъ кард

Таҳти Мудӣрии ду зани оқили матин

Онро лақаб ба номаи надими алмулуки сабт

Венаи дарра алмъолӣ бинвишта бар нигин

Ҳар ду занони комила бо камолу фаҳм

Парвардаи шҳўр ва бар оварда синӣн

То бар даранд пардаи ҷаҳл аз рухи бенот

Берун намӯда дасти шаҳомати зи остин

Таъсӣс чанд боб мадорис намӯда анд

Бе хоҳиши аъона ва бе миннати муайян

Гирданд гирди ҷўқаҳи атфоли рӯзу шаб

Чун боғбон ба гирди гулу сарву ёсамин

Умедами он ки то набӯд нуқта дар алиф

То бо се нуқтаи фарқ буд байни сину шин

Аз ин ду пер зан нашавад холии ин асос

Вази ин ду шер зан нашавад холии ин ърин

Ваон хоҳарони динии ман модарон шаванд

Андари ҳифози исмату андари паноҳи дайн

Бар зодагон диҳанд зи пистони илми шер

Зон пас ки бӯдаанд ба батни ҳунари ҷанин

Ҳам Маҳастӣ ба арсаи биоранди ҳам Ҳуго

Ҳам Мустафои камоли бзоинд ва ҳам ленин

То осмон бинозад шабҳо ба ахтарон

Нозад шабонаи рӯз ба ин ахтарони замин

Мадҳу санои ман ба умуми муаллимот

Хайру дуои ман ба вуҷӯди муъаллимӣн

Бар шеър ман маханд ба хушкӣ ки хоҷа гуфт

Кӣ шеър тар таровад аз хотири ҳазин