Аз моли ҷаҳони зи куҳнау нав
Дорам писарӣ ба номи хусрав
Ҳар чанд ки сол ӯ чаҳор аст
Пайдост ки Тифл ҳӯшёр аст
Дар дидаи ман чунин намояд
Бар дидаи ғайр то чаҳ ояд
Ҳар чанд ки Тифл зишт бошад
Дар чашми падар биҳишт бошад
Оре мисласт ки қрнбиٰ
Дар дида модараст ҳусно
Ҳон эй писари азизи дилбанд
Бишинав зи падари насиҳатӣ чанд
з ин гуфта саодат ту ҷӯям
Пас ёд бигир ҳар чаҳ гӯям
намебош ба умри худ саҳархез
Вази хоб саҳаргаҳон бипарҳез
Андари нафаси саҳар нишотӣ аст
Конро бо рӯҳ иртиботӣ аст
Дарёб саҳари канори ҷӯ ро
Покиза бишӯй дасту рӯ ро
Собӯнат агар буд муяссар
Бар шустани дасту рӯ чаҳ беҳтар
Бо ҳавлаи пок хушк кун рӯ
Пас шона бизан ба мӯӣу абрӯ
Кун поку тамизи гӯшу гардан
Кин кор заруратаст кардан
То он ки ба паҳлуят нишинанд
Чирки гулу гӯш ту набенанд
Дар покӣ даст кӯш каз даст
Донанд туро чаҳ мартабат ҳаст
Чиркин магузор бехи дандон
Кони вақт сухан шавад намоён
Пероҳан хеш кун гузида
Ҳам шаста ва ҳам атў кашида
Кун кафшу кулоҳ бо буруси пок
Некӯи бистари зи ҷомаи ?ути хок
Дар оинаи хешро назар кун
Покизаи либоси худ ба бар кун
Аз нарму хашин ҳар ончии пӯшӣ
Бояд ки ба покяш бакӯшӣ
Гар ҷомаи гилӣм ё ки дебост
Чун поку тамиз буд зебост
Чун ғайр ба пеши хеши бинӣ
Ангушт мабар ба гӯшу бинӣ
Дандон бар кас хилол манимоӣ
Нохун бар ин ва он мпироӣ
Дар базми чунон даҳан мадарон
Кати қаър даҳон шавад намоён
Хамёза кашид ме набояд
Таврӣ ки ба халқ хуш наёяд
Чун бар сари суфра Эй нишастӣ
Зинҳор накун дарози дастӣ
Зон коса бихӯр ки пеш дастаст
Бар коса дайгарӣ мабар даст
Даҳ қӯти з беш ва кам шикам ро
Дарбанд мабош беш ва кам ро
Бо модари хеш меҳрбон бош
Омодаи хизматаш ба ҷон бош
Бо чашми адаб , нигари падар ро
Аз гуфта ӯ мапӣч сар ро
Чун ин ду шаванд аз ту хурсанд
Хурсанд шавад зи ту худованд
Дар кӯча чу май рӯй ба мактаб
Маъқӯл гузар куну мؤдб
Чун бо адаб ва тамиз бошӣ
Пеши ҳамаи кас азиз бошӣ
Дар мадрисаи сокиту матини шӯ
Беҳуда магӯӣ ва ёва машну
Андари сари дарс гӯш ме бош
Бо ҳушу сухан нюаш ме бош
намекӯш ки ҳарчӣ гуяд устод
Гирӣ ҳамаро ба чобукии ёд
Кам гӯй ва магӯӣ ҳарчӣ доне
Лаби дӯхтаи дор то туоне
Баси сар ки фитода забон аст
Бо як нуқтаи забон зиён аст
Он қадар равост гуфтани он
Коед зарар аз нуҳуфтан он
Нодон ба сари забон наад дил
Дар қалб буд забони оқил
Андари васати каломи мардум
Лаб боз макун ту бар такаллум
Зинҳор магӯ сухани биҷузи рост
Ҳарчанд туро дар он зррҳост
Гуфтори дурӯғро асар нест
Чизеи зи дурӯғи зишт тар нест
То пешаи тести рости гӯйӣ
Ҳаргиз набарӣ сиёҳи рӯе
Аз хиҷлати шармаш ар шавад фош
Ёдор ва дигар дурӯғи метрааш
Чун хуй кунад забон ба дашном
Он ба ки бурӣдаи бод аз ком
Аз айби касони забони фурӯи банд
Айбаш ба зиён хеш мапаснд
Зинҳор мада бидон ба худ роҳ
Каз мӯниси бади наузи биллоҳ
Дар суҳбати сифла чун даройӣ
Биттабъ ба сифлагӣ гароӣ
Бо мардуми зӣ шараф даромез
То табъи ту зӣ шараф шавад низ
Лблоби заъифи байн ки чанде
Печад ба чанори арҷмандӣ
Дар суҳбат ӯ баланд гардад
Монанди вай арҷманд гардад
Дар аҳди шабоб чанд солӣ
Касб ҳунарӣ куну камолӣ
То он ки ба рӯзгори перӣ
Дар зиллат ва масканат намирӣ
Имрӯзи се соли пеш аз ин нест
Беилм дигар наметавон зист
Гар санъат ва ҳрФтӣ ндонӣ
Заҳмати бабрии зи зиндагонӣ
Аз тибу табиӣу риёзӣ
Қалби ту ба ҳарчӣ ҳаст розӣ
Як фан бипасанду хос худ кун
Таҳсил ба ихтисос худ кун
Чун хуб кам аз бади фузун ба
Зии фан ба ҷаҳони зи зии фунун ба
Хонам ба ту байтӣ аз Низомӣ
Он мейри суханварони номӣ
« полонгарӣ ба ғояти худ
Беҳтари зи кулоҳи дузии бад »
Он Тифл ки қадар вақт донист
Донистани қадар худ тавонист
Ҳарчи он ки равад зи дасти инсон
Шояд ки ба даст ояд осон
Ҷузи вақт ки пеш кас напояд
Чун рафт зи каф ба каф наёяд
Гар гавҳарӣ аз кафат бурун тофт
Дар сояи вақт метавон ёфт
Вар вақт равад зи дастати арзон
Бо ҳеҷ гуҳар харид натавон
Ҳар шаб ки рӯй ба ҷомаи хоб
Кун неки таъаммули андари ин боб
Кони рӯз ба илми ту чаҳ афзуд
Ваз карда худ чаҳ бардае суд
Рӯзӣ ки дар он накардае кор
Он рӯзи зи умр хеш машумор
Ман май рӯм ва ту монад хоҳӣ
Венаи дафтар дарс хонд хоҳӣ
ӣнҷо чу рисии маро дуо кун
Бо фотиҳаи рӯҳам ошно кун