зи фарзанд чун хастаи дили гашти боз

Сӯй кӯҳ шуд силкати сарафроз

Гиромӣ ҳаме дошт ӯро се сол

Чу шуд ҳафт солаи броФрохти ёл

Мар ӯро ба дастури донои супурд

Ки дар дониш ӯ буд бо дастбурд

Нбштн биёмухту хондани нахуст

Ҳаме ҳар замони донишии бози ҷуст

Ба кӯҳи андар ӯро яке тахти сохт

Басии марди донои сӯии кӯҳи тохт

Яке тахти пари моя ӣ зарнигор

Саросар бидон гавҳари шоҳвор

Бидон тахт шуд марди дониши параст

Нигоридаи гардун аз он сон ки ҳаст

Чунон кард пайдо аз он моҳу меҳр

Ки гуфтӣ бзири омадаи сет аз сипеҳр

Падеди андар ӯ ҷой ҳар ахтарӣ

з ҳар донишӣ дар кушодаи дарӣ

Фаридун фаррух даромад ба тахт

Ҳамеи донишаш орзӯ кард сахт

Дар он тахт пайваста кардӣ нигоҳ

Бидонаст аз рози хуршеду моҳ

зи кирдори миррӣх то муштарӣ

Шуд огоҳ аз ранҷ ва аз доварӣ

зи гардандаи гардуни ҷаҳон бар расед

Ки гуфтӣ ки гардуни худ ӯ офарид

Ба дониши чунон гашт кандар замон

Нмондӣ бар ӯ ҳеҷ кории ниҳон

Шаби тираи гаван бо бузургон ба дашт

Бигуфтӣ ки аз шаб чаҳ мояи гузашт

Ҷаҳондида бикшод роз аз наҳуфт

Ки он тахт ва он тоқи розии сет , гуфт

Сухан роз шуд дар миёни гуруҳ

Ба кори Фаридун ва он гоҳу кӯҳ

Чунин гуфт ҳаркаси зи мардони мард

Ки аз гов бар моя ӯ шер хӯрд

Сухангар ту аз оми хоҳии шунӯд

Ндонӣ шунидан бидон сон ки буд

Ҳаме « шер » дониши намояд ба роз

Ҳамон « гоҳ »ро « гов » гӯйанд боз

Фаридун аз он гоҳи дониши кушод

Ки ?бурмаин онро ба дониши ниҳод

Дигар ҳаркиро дониш омад ба даст

Бигӯед ки бар гоҳ хусрав нишаст

Ба дониши чунон бади Фаридуни гирд

Ки ӯ мардумонро чу говони шимурд

зи мардум ба дониш фузун дошт даст

Чунон шуд ки бар гов ва мардум нишаст

Чунинаст гуфтори ин паҳлавӣ

Ба дониш тавон ёфт гар бишинавӣ