эй оризи зебои ту нозуктар аз барги саман

Ваии қади ҷони орои ту раънотар аз сарви чаман

Ман дар фироқ рӯй гули Фрёдхўон чун андалеб

То кӣ чунин фориғи дилӣ аз нолау фарёди ман

Ҳар чанд даврӣ аз вафо фикрӣ кун аз рӯзи ҷазо

Зини бештари тири ҷафо бар ҷон маҳҷӯрон мазан

Аз шарми он лаъли лабон ҳар субҳдам дар бӯстон

Набӯд аҷаб эй дӯстонгар ғунча накушояд даҳан

Гар ҳоли ман дар ҳиҷри ту зини пас чунин хоҳад гузашт

Ҷоно намехоҳам дигар бе васли ту ҷон дар бадан

Гар буии лутфат эй санами рӯзӣ ба хокам бугзарад

Ҳқо ки аз шавқат ба худ чун ҳалаи гардонами кафан

эй сарви сими андоми мо бхром бо мо то кунам

Эсори хоки мақдамат буду вуҷӯди хештан

Ёқӯби меҳнати дида ӣ моро умедаст то магар

Аз лутфи боди субҳдам бӯе расад аз перҳан

То кӣ занӣ бар ҷони ман теғи ҷафои мардӣ буд ?

Кандар ҷаҳони мардумии мардӣ буд камтари зи зан