Дӯш дар хоб ҷинон дид ду чашми бахтам

Ки дигар гулшани умеди ман ороста буд

Аз гулу лолаи ҷаҳони хуррам ва онгаҳ ба канор

Дӯст бинишастау душман ба миёни хостаҳ буд

Бадар шуд моҳи умеди ману равшани дили гашт

Гарчи аз ҷаври муҳоқи фалакии коста буд

Шукри маъбуд ҳаме кардам ва гуфтам охир

Барисед ончии дили ман зи худои хоста буд