Бе рӯй дили афрӯзати умрам ба чаҳ кор ояд

Бо лаъли ҷаҳони сӯзати ҷон дар чаҳ шумор ояд

Шуд киштии умри ман дар баҳри ҳавояти ғарқ

Ҳайҳот ки он киштии рӯзӣ ба канор ояд

Ҳам буи баҳор ояд аз чини сари зулфат

Дар боғи саҳаргоҳон чун бод баҳор ояд

Он лаҳза ки ту бурқаъ аз чеҳраи барандозӣ

Дар дидаи муштоқони гули рост чу хор ояд

Дил шуд зи диёри худ ва акнӯн ба диёрӣ нест

Бошад ки зи кӯии ту рӯзӣ ба диёр ояд

Рӯзӣ ки набошам ман , аз хоки ман ғамгин

Бошад варақаши хунин ҳар гул ки ба бор ояд

Бар ҷони ҷалол аз ғам ҳар лаҳза манеҳ борӣ

Кони ошиқи мискини ҳам рӯзят ба кор ояд