эй чашму даҳони ту ба ҳам хобу хаёлӣ

Рӯй туу абрӯии ту бадарӣу ҳилолӣ

Он зулфи ту бар рӯй ту девии сети призод

ё не ки ба ҳам бар шудаи нурӣу зилолӣ

То сӯхтагон нола бароранд чу булбул

Як раҳ бинмо ҳамчуи гул аз пардаи ҷамолӣ

Даии боди сабои ҳоли сари зулф ту ме гуфт

Бечора дил афтод аз он ҳол ба ҳоле

эй бод ! бигӯ ҳоли ман хаста бар дӯст

Гар зон ки туро ҳаст дарин пардаи маҷолӣ

Кони ошиқи длсўхтаҳ дар ҳиҷри ту бгдохт

Дар ваии бнмондаҳи сети асари ҷуз ки хаёлӣ

То худ чаҳ балои хости зи болои ту гӯйӣ

Бар оламёни рои худованди таъолӣ

эй ма ! бинмо чеҳра ки рӯзам ба шаб омад

Кони рӯз ки бе ту гузарад ҳаст чу солӣ

Шуд нест ба якбори ҷалол аз худ агар буд

Бар хотират аз ҳастӣ ӯ гирди малолӣ

Умраш ба завол ояд ва ҳаргиз напазирад

Дар хотир ӯ оташи ишқи ту заволӣ