Кас мисли ҳасани матлаъи хатат надида аст

Кин матлаъ аз муҷарради ҳасан офарӣда аст

Олам фурӯзӣ рухи ту то бидид субҳ

Бар худ зи рашк рӯй ту ҷома дарида аст

Абрӯати ҳоҷибии сет ки болини нотавон

Пайваста дар млозмтши қад хамида аст

Беваҷҳ нест саркашии зулфи ту бад-ӣн

Сари сӯии офтоб чаҳ дар хур кашида аст

Ишқати азизи мости гарм хӯн хӯрд бҳл

Ковро дилам ба хӯни ҷигар парварида аст

Аксии магари зи оризи ту бар замин фитод

Котши чунин зи хирмани гул бар дамида аст

Онро ки бод аз сари зулфаши хабари барад

Зон бӯ ки бо худ оварад аз худ ба дар барад

Чун танг набӯд ин дил шӯридаам ки ӯ

Пайваста бо хаёли даҳонат ба сари барад

Хати туро ки зулф кунад тарбият ба ҳасан

Ночори ҳамчуи зулфи ту сар бар қамари барад

Дар зери ашк ғарқа шавад риштаи гуҳар

Гар бод аз ҳадиси ту ӯро хабари барад

Ишқати з дар даромаду гуфто ба ақли гӯ

То рахт аз ин сарой ба ҷой дигар барад

Бар чашму равиш боз занад ҳар ки пеши дӯст

Аз ашки дидаи гавҳар ва аз чеҳраи зари барад

Бе оби гашти чашмами азин рӯй омадаи сет

Каз нӯки калаки хоҷа ба домани гуҳари барад

Родӣ ки малики порс ба як раҳ хароб шуд

То абр аз навол кафш комёб шуд

Даҳр аз туфи ҳарорати андӯҳ боз раст

То дар даҳони малики зи клклш луоб шуд

Бар фарқи ҳосидонаш чу бар гардани аду

Хуршед тоб дода басон таноб шуд

Дар давр ӯ чу маст меэмин шудаш ҷаҳон

Аз ҷоми ғуссаи косаи гардун хароб шуд

Чун лутфи хоҷа бар рух давлат фиканд чашм

Дар ҷӯйбори давлат аз он лаҳза об шуд

эй соҳибӣ ки аз схтти дидаи Фтн

Чун бахти бадсиголи ту доим ба хоб шуд

Наққошиаш биҷузи ғазабат кас накарда буд

Ҳар шаб ки аз шафақи рухи гардун хизоб шуд

Дарӣ ки ҳафт чарх бидон ифтихор кард

Бар хоки остони ту давлат нисор кард

Асрори чархро ҳама дар чашми рӯзгор

Рои ту бар забони қалам ошкор кард

Калаки дабири ту ба ду ангушти бргшўд

Ҳар уқдае ки панҷаи даҳр устувор кард

Дар баҳри дасти ту даҳанаши пар дараст аз онк

Ҳиндӯ накӯ тавонад ғўс баҳор кард

Аз хоки остони ту хуршеди серумаи сохт

Вази наъли мураккаби ту фалак гӯшвор кард

Андари канори тести арӯси саодатӣ

КоФлоки баҳр ӯ ҳамаи умр интизор кард

Осори он яқин ки бимонад ба рӯзгор

зи онҳо ки дасти ҳукми ту бо рӯзгор кард

Онро ки дасти марҳаматат буд бар сараш

Ҳаргизи кулоҳи бахти нФрсўд бар сараш

Монанди оташ аз ғазабати ҷони бадсигол

Сӯзади гуҳӣ ва гоҳ равад дӯд бар сараш

Қудрати фарози чархи ниҳоди аввалин қадам

Ваии баси қадам ки бози бпимўд бар сараш

На қубба буд торами айвони чарх ро

Қадари ту қуббае дигар афзуд бар сараш

Зон атласӣ ки ҷомаи қадар ту дӯхтанд

Ин як кулоҳи вори фалак буд бар сараш

Шуд гарми табъи чархи зи меҳри ту вази шафақ

Лутфи ту сандали шафқати суд бар сараш

Бар мо чу некуӣ нашавад ҷуз ба дасти ту

Бдҳол монад ар нарӯй зуд бар сараш

Кӯи сарварӣ ки бар дар ту банда вор нест

Ҷое ки чархро зи ғуломят ор нест

Фармондиҳӣ ки малики ҷаҳон дар азали қазо

Бо ту фиканд ва гуфт маро бо ту ҳеҷ кор нест

Ту он мудаббирӣ ки биҷузи пайки Фкртт

Касро даруни пардаи тақдир бор нест

То иқтибоси қадари зи ҷоҳ ту ме кунад

Бингар сипеҳрро ки яке аз ҳазор нест

Дар даҳр то ҷаҳони виқор ту шуд падед

Ҳаргиз нагуфт кас ки ҷаҳон пойдор нест

Ҷон бо латофати ту дам табъ ме занад

Дар чашми ақли зини рӯи ҳеҷаш виқор нест

Аз ту замонаи бас ки гирифтааст эътибор

Лекини замонаро бар ту эътибор нест

эй соҳиби замонаи замонати хуҷастаи бод

Бо адли ту замонаи зи офоти рустаи бод

Он ков чу субҳи хизматат аз кавкабаи нхост

Чун шом дар пилос ба мотам нишаста бод

Гар чарх бемисол ту дорад умеди ҳукм

Дар чоҳи ёси далви умедаши гусастаи бод

Аз хоки зулми ғамзаи малики ту рафтаи бод

Вази гирди дарди чеҳраи ту поки шастаи бод

Чун қалби хасми гармии бозори офтоб

Пеши фурӯғи ханҷари рояти шикастаи бод

Андари тавилаи гоҳи асирони ҳукми ту

Ин тавсани замонаи пидроми бастаи бод

Ҳар гул ки бушковади зи гулистони давлатат

Дар чашми душманони ту чун хори рустаи бод