Дошт пӯри сбктгини ду ғулом

Глрху лола рӯйу сарви хиром

Ҳар ду дар пилаи баҳои ҳамсанг

Ҳар ду дар ҳалаи сафои икрнг

Бо яке буд шоҳро назарӣ

Ки набӯд он назар бидон дгарӣ

Зонка медид лоиҳши зи ҷабин

Сари давлат ба чашми охири байн

Кас бар он сар чу итилоъ надошт

Он тафовути газоф май пиндошт

Буд сад гуфту гӯи миёни сипоҳ

Ки сабаб чист дар тафовути шоҳ

Пеши фаҳми салиму ақли саҳеҳ

Кӣ сазад бе мрҷҳии тарҷеҳ

Ду гуҳар ҳар ду ҳосил аз як кон

Ҳар ду дар қимату сафои яксон

Чун яке шуд нишонда дар афсар

Ваон дигар мари қаллодаро зевар

Ҳар касе мӯҷиб дигар ме гуфт

Гавҳари нукта дигар май сифт

Он яке гуфт шоҳ бебадал аст

Зоту феълаши муназзаҳ аз илал аст

Он ки мақбул шуд ба қурбу вусӯл

Кони ман ғайри мӯҷиби лқбўл

Ваон ки мардӯд шуд ба баъду ғазаб

Кони ман ғайри иллату сабаб

Ваон дигар дод илм ва дониш дод

Гуфт бошад тариқи ишқу вдод

Мубтанӣ бар муносибат дар зот

ё дар асмоءи зоту феълу сифот

Ҳар куҷои ин муносиботи афзӯн

Нашъаи ишқ бешу ҷазби дарун

Ваон дигар гуфт чанд баҳсу ҷадал

Млҳмоннди соҳибони дувал

Шоҳ бошад ба розҳо мулҳам

Ки буд мари сипоҳро мубҳам

Пеш ӯ ҳаст сари кори аён

Гар ндонанд дигарон чаҳ зиён

Сад азин қисса балки афзӯни ҳам

Май гузашти андари он сипоҳу ҳашам

Ваон ҳама буд аз фаросати шоҳ

Нақд дар кӣса киёст шоҳ

Ҳар чаҳ шан дар замир ме гардид

Ҳама дар лавҳ чеҳрашон ме дид

Ончии нодон ба гуфт ва гӯ донад

Хурдаи байн аз ҷабин фурӯ хонд

Рӯз ва шаб дошт иҳтимоми тамом

Ки кунад имтиҳони он ду ғулом

То шавад фоши пеши душману дӯст

Ки дар он қиссаи ҳақ ба ҷониб ӯст

Лек ҳамвора мунтазир май буд

То шавад вақти имтиҳони мавҷӯд

Пай набарда ба вақти кори нахуст

Ноед аз марди кори кори дуруст

Зери айвони чархи буқаламун

Кули амри бўқтаҳи марҳӯн