Рӯзии он навҷавон ба ориф гуфт

К-эии шносоӣ розҳои наҳуфт

Чун туро дили асири маънӣ буд

Ишқи маънии зи сӯрати аввалӣ буд

Ҳасан маънӣ намешавад сипарӣ

Ишқ он бошад аз заволи барӣ

Ишқи ту чун фитод дар каму кост

Хотири ту зи ман рамида чарост

Марди ориф чу он савол шунид

Аз ҷавоби савол чора надид

Гуфт онҷо ки ҷилваи маънист

Ваҳми нақсу заволро раҳ нест

Ҳасан ӯ лоязолу лам изл аст

Ишқи он беқусӯр ва бехалал аст

Ҳар киро зад ҷамоли маънии роҳ

Дасти тағйир азон буд кӯтоҳ

Лек маънии ҷуз аз либоси сувар

Нашавад ҷилвагар бар аҳли назар

Рухи з ҳар сӯратӣ ки бинмоед

Ба ҷамол худаш биорояд

Ҷуръаи ҳасани худ бар ӯ резад

Ҳиллӣаи хеши азуи дроўизд

Олимии мубталоӣ ӯ гардад

Пойбанди вафоӣ ӯ гардад

Лек ҳар як ба қадари ҳиммати хеш

Гирад ойини ишқи варзии пеш