Арабӣ чанд ба ҳам завқи кунон

Лаб кушоданд ба нодири суханон

Яке аз наҷад ҳикоят ме кард

Яке аз ваҷд шикоят ме кард

Яке аз ноқа ва маҳмил ме гуфт

Яке аз водӣ ва соҳил ме гуфт

Яке аз ишқ ба хубони араб

Яке аз саъй дар асбоби тараб

Ногаҳони мухлисӣ аз малики аҷам

Зад ба сари манзили он қавми қадам

Ба фунуни адабаш роҳ набӯд

Вази забони араб огоҳ набӯд

Шуд гумонаш ки дуо ме хонанд

Сухан аз ҳамд ва сано ме ронанд

Талаби афви гнҳкориҳост

Бар дар лутфи афви зориҳост

ӯ ҳам онҷо ба тавозуъ бинишаст

Гиряу оҳу фиғон дар пайваст

Ҳар чаҳ он қавм баён ме карданд

Бо ҳам асрор аён ме карданд

ӯ ба тақлиди ҳамонро ме гуфт

Гавҳари ашк ба мижгон май сифт

Ҳшў мегуфту дуо май пиндошт

Зм ҳаме хонду сано май пиндошт

Лек чун бар лабаши он хоси калом

Буд дар маънии ихлоси тамом

Ёфт дарбора ваии ҳукми дуо

Дод хосияти ғуфрону ризо

Шуд азон даъват аз нихвати давр

Ҷурм аз афву гуноҳони мғФўр

Кард аз ихлоси зи тақсири барӣ

Бар миси қалби худ эксир гарӣ