Аз Абдуллоҳи бен ҷаъфар - разии аллоҳи анҳу - овардаанд ки рӯзии азимат сафарӣ карда буд , дар нахлистони қавмӣ фурӯд омад ки ғуломии сиёҳи нигоҳбони он буд , дид ки се қурси нон ба ҷиҳати қӯт вай овараданд сегӣ онҷо ҳозир шуд .

Он ғуломи як қурсро пеши ваии андохт , бихӯрад пас дайгариро биндохт , онро ҳам бихӯрад ва пас дайгариро биндохт , онро ҳам бихӯрад Абдуллоҳи разии аллоҳи анҳу аз вай пурсед ки ҳар рӯзи қӯт ту чист ? гуфт : ончӣ дидӣ .

Фармуд : чаро вайро бар нафаси худ эсор накардӣ ? гуфт : вай дар ин замин ғарибаст , чунин гумон май барам ки аз масофати давр омадааст ва гуруснааст , нахостам ки вайро гуруснаи гузорам пас гуфт : имрӯз чаҳ хоҳӣ хӯрд ? гуфт : рӯза хоҳам дошт .

Абдуллоҳ бо худ гуфт : ҳамаи халқи маро дар саховат маломат мекунанд ва ин ғулом аз ман сахӣ тараст он ғуломроу нахлистонро ва ҳар чаҳ дар онҷо буд ҳамаро бихаред пас ғуломро озод кард ва онҳоро ба ӯ бахшед .