Занӣ аз шавҳари худ шикояти пеши қозии барад ки марои як лаҳза фориғ намегузорад на дар хало ва на дар мулло ва на дар вақти хамир кардан ва на дар вақти нон пухтан ва на дар вақте ки рӯза медорам ва на дар вақте ки намоз май гузорам . Шавҳараш гуфт : ман туро аз барои ин хостаам .

Зан гуфт : аиҳоолқозии ҳасбаи ллаҳ ки таъйин кун ки дар шабонаи рӯзӣ чанд бор бо ман наздикӣ кунад то ман бидонам ва худро бар он рости гирам . Қозӣ гуфт : даҳ бор ! зан гуфт : тоқат ин надорам гуфт : на бор ! гуфт : тоқат надорам ва ҳамчунин мегуфт то ба панҷ бори расонид .

Зан гуфт : тоқати ин низ надорам қозӣ гуфт : вой бар ту наме хоҳӣ ки ин мискинро ҳеҷ баҳра Эй бошад . Зан гуфт : розӣ шудам ! мард гуфт : эй қозӣ бифармоӣ то касеро кафил худ кунад , зан гуфт : инак қозии мусулмонони кафил манаст .

Қозӣ гуфт : эй зониаҳ май хоҳӣ ки аз вай бигурезӣу маро дар даст вай андозӣ то ончӣ бо ту мекунад бо ман кунад ! бархезу беруни рӯ ки лаънати худоӣ бар ту бод .