Ъбдолўосъи ҷабалӣ - раҳмаи аллоҳи алайҳ , ваии фозили комилу шоирӣ моҳир бӯда ба ҳар ду забони тозӣу форсӣ сухан гуфта ва иттифоқаст ки ҳеҷ кас аз ӯҳдаи ҷавоби қасидаи машҳури вай ки матлаъаш инаст чунончӣ май бояд берун наёмадааст :

Ки дорад чун ту маъшӯқинигору чобуку дилбар

Ва дар мФттҳи баъзе қасоид гуфта :

Дар даҳр нест аз ту длФрўзтр нигор

Дар шаҳр нест аз ту ҷигари сӯзтар писар

То кардаам ба лолаи сероби ту нигоҳ

То кардаам ба наргиси пурхоби ту назар

Гоҳе чу лолаам висолати шукуфта рӯй

Гоҳе чу наргисами з фироқат фиканда сар