Носири хусрави алонсорӣ - раҳмаи аллоҳи алайҳ - дар саноати шеъри моҳир буд ва дар фунуни ҳикмати комил аммо ба сӯии эътиқоду майл ба зндқаҳу илҳоди муттаҳам шуда буд , ва ӯро сафарномаи ист ки дар аксар маъмура кардау мҳоўротӣ ки бо аФозл карда дар онҷо ба назм оварда ва ин абёт ки айни алқазт - қудси сира - дар китоби зубдаи алҳқоиқ эрод карда аз ҷумла манзумот ӯст :

Ҳамаи ҷаври ман аз булғорён аст

Ки модомами ҳаме бояд кашӣдан

Гунаҳи булғорёнро низ ҳам нест

Бигӯямгар ту битавонӣ шунидан

Худоёи ин балоу фитна аз туаст

Валикини кас наме ёради чхидн

Ҳамеи оранди тарконро зи булғор

зи баҳри пардаи мардум даридан

Лабу дандони он хубон чун моҳ

Бад-ӣн хӯбӣ набоист офаридан

Ки аз ишқи лабу дандони эшон

Ба дандони лаби ҳаме бояд гузидан